آموزش و پرورش به عنوان مهم ترین نهاد فرهنگی و اجتماعی، جامعه را به سوی افق رشد، تعالی و ترقی سوق می دهد و اساس حرکت آفرینی و تحول و تثبیت اخلاق به شمار می رود؛ کشور ما نیز از این قاعده مستثنی نیست. با اوج گرفتن و سرعت بالای تغییرات و تحولات علم و فناوری، برای پاسخگو بودن به نیازهای متنوع و پیچیده جامعه، اقتضائاتی وجود دارد که تربیت و به کارگیری نیروهای کارآمد و کاردان، برقراری عدالت آموزشی، ایجاد تحول در محتوای آموزشی و شیوه های تربیتی در راس این ضرورت هاست. از این رو، متولیان تعلیم و تربیت با بهره گیری از امکانات موجود، اگر این مسیر را به درستی علامت گذاری و تبیین و برای نیل به مقصد و تحقق برنامه های مدون و موثر تلاش کنند، موفق خواهند شد.