متولد 1312 بود و می گفت از سال 1318 را به یاد دارم. از گذشته های بسیار دور از ظلم و ستم های پیوسته و از قحطی های گاه و بی گاه می گفت. می گفت وقتی نیروهای آمریکا و انگلیس و روس وارد ایران شدند، قحطی شد و یاد دارم که مردم برای زنده ماندن با آرد بلوط نان می پختند. او دلیل جنگ پاوه و جوانرود در همان سال های اطراف 22 که چندین سال ادامه داشت را شیطنت و تعصب پراکنی انگلیس و بی تدبیری و خیانت حکومت می دانست. جنگ سال 34 دولت پهلوی علیه جوانرود را هم به خاطر داشت که شاه با لشگر زرهی به جوانرود تاخته بود و...

سال 1397 بود که به دعوت فرمانده وقت سپاه جوانرود به آنجا رفتم و مصاحبه ای غیررسمی با حاج ماموستا ملا احمد فخری انجام دادم. در خانه ایشان و در کنار سادگی و صفا نشسته بودیم. گاهی کلامش را به خاطر کهولت و ناتوانی در سخن گفتن متوجه نمی شدم و پسر ایشان توضیح می داد و کلامشان را کامل و ماموستا هم تایید می کرد. پیرمرد روشن ضمیر و نورانی با صدایی بریده بریده از گذشته می گفت تا به انقلاب اسلامی رسید. از جوانرود و مردمانش با حماسه یاد می کرد و با تمام وجود خود را جوانرودی و کرد می دانست. از خدمات مردم کرد و سنی جوانرود و پاوه و ثلاث به انقلاب می گفت و ارادتشان به اسلام را می ستود و از مبارزه آنها با کمونیست ها و گروهک ها و ضدانقلاب، خاطره ها داشت. خود و خانواده اش ارادتی به انقلاب داشتند که از سابقه بسیج و سپاه و جبهه خود و فرزندانش معلوم بود.

ماموستا سال 59 و 60 معلم دینی و عربی و بود و سال 60 به عنوان امام جمعه جوانرود انتخاب شد و سال 61 حوزه علمیه امام خمینی را تاسیس کرد که به تایید آیت الله شهید اشرفی اصفهانی- امام جمعه وقت کرمانشاه - رسید. ایشان چند بار به دیدار امام و آقا در دوران ریاست جمهوری شان رفته بود و خاطراتی از تغییر نام کرمانشاه به باختران و فعالیت حزب جمهوری اسلامی و حزب دموکرات و سایرین در منطقه می گفت که باید در فرصت مناسب به آن پرداخته شود. وجود این عالم تقریبی، برای آن منطقه وزنه و لنگری بود که وحدت آفرین و امیدافزا و آرامش بخش بود. همکاری با رزمندگان غیربومی و پیشمرگان مسلمان هم از ایشان، انقلابی مهربان و دلسوز و آگاه و شجاع ساخته بود که برای منطقه نعمت بود.

ماموستا ملا احمد فخری که به گفته حجت الاسلام غفوری امام جمعه کرمانشاه، «فخر منطقه اورامانات بود و غالب ماموستاهای منطقه، دورانی را خدمت ایشان تلمذ کرده بودند» علاقه ای ویژه به اهل بیت داشت که حاکی از شناخت ایشان بود. مردم داری و حق مداری او باعث شد که تا همین چند سال پیش در سنگر امامت جمعه جوانرود حاضر شود و به عنوان امین امام و امت در کنار مردم محترم جوانرود باشد. ایشان در تاریخ 5 اردیبهشت جاری رحلت کرد و خاطرات خوشش را در ذهن مردمان این سامان، به یادگار گذاشت. خدایش بیامرزد و با خوبانش همنشین کند.

قصد این وجیزه فقط یاد گوشه ای از خیر و خوبی آن مرد شریف و عزیز بود و نویسندگان خطه غیور اورامانات باید بیشتر از این بزرگان برای ما بگویند و بنویسند.