جستجوی مقالات مرتبط با کلیدواژه « Strength exercise » در نشریات گروه « پزشکی »
-
مقدمه
اگرچه تمرین ورزشی به عنوان یک عامل موثر در حفظ و بهبود استحکام استخوان شناخته شده است؛ اما مشخص نیست که آثار آن بر سلول های استخوان ساز و استخوان خوار رده های سنی مختلف یکسان باشد. بنابراین هدف پژوهش حاضر، بررسی اثر تمرین مقاومتی- استقامتی بر تعداد سلول های استیوسیت، استیوبلاست و استیوکلاست بافت استخوان فمور در موش های نر با سنین مختلف بود.
روش هادر مطالعه ی حاضر، 30 سر موش صحرایی نر نژاد ویستار در سه گروه سنی 2 هفته ای، 6 هفته ای و96 هفته ای به صورت تصادفی در 2 گروه 5 تایی تمرین و شاهد قرار گرفتند. تمرینات مقاومتی- استقامتی برای 6 جلسه تمرین در هفته به مدت 6 هفته اجرا شد. موش ها تحت گاز دی اکسید کربن قربانی شدند. جهت بررسی میکروسکوپی بافتی از رنگ آمیزی به روش H&E استفاده شد.
یافته هانتایج آنالیز واریانس یک طرفه با آزمون تعقیبی Tukey نشان داد، مقادیر بالاتر سلول های استیوبلاست و استیوسیت و مقادیر پایین تر سلول های استیوکلاست موش های تمرین کرده در هر سه رده ی سنی در مقایسه با گروه شاهد خودشان، معنی دار بود. مقایسه ی گروه های تمرین با یکدیگر نشان داد، تعداد استیوبلاست ها در گروه های کودک و بالغ، تعداد استیوسیت ها در گروه بالغ و تعداد استیوکلاست ها در گروه های بالغ و سالمند بالاتر بود.
نتیجه گیرینتایج نشان داد تمرین مقاومتی- استقامتی منجر به افزایش سلول های استخوان ساز و کاهش سلول های استخوان خوار شد. هرچند آثار ورزش بر استخوان سازی در رده های سنی پایین تر بیشتر از دوران سالمندی بود. با این وجود ممانعت ورزش از روند استخوان خواری در سنین بالاتر خصوصا دوره ی سالمندی مشهود بود.
کلید واژگان: تمرینات قدرتی, تمرینات هوازی, استئوسیت, استئوبلاست, استئوکلاست}BackgroundAlthough exercise is known as an effective factor in maintaining and improving bone strength; it is not clear that its effects on bone-forming and bone-eating cells of different age groups are the same. Therefore, this study aimed to investigate the effect of resistance-endurance training on the number of osteocyte, osteoblast, and osteoclast cells in femur bone tissue in male rats of different ages.
MethodsIn the present study, 30 male Wistar rats in three age groups of 2 weeks, 6 weeks, and 96 weeks were randomly divided into 2 groups of 5 each, training and control. Resistance-endurance exercises were performed for 6 training sessions per week for 6 weeks. Rats were sacrificed under carbon dioxide gas. H&E staining was used for tissue microscopic examination.
FindingsThe results of one-way analysis of variance with Tukey's post hoc test showed that higher amounts of osteoblast and osteocyte cells and lower amounts of osteoclast cells in trained rats of all three age groups were significant compared to their control group. The comparison of exercise groups showed that the number of osteoblasts in the child and adult groups, the number of osteocytes in the adult group, and the number of osteoclasts in the adult and elderly groups were higher.
ConclusionThe results showed that resistance-endurance training led to an increase in bone-forming cells and a decrease in bone-eating cells. However, the effects of exercise on bone formation in younger age groups were more than in old age. Nevertheless, the prevention of exercise from the process of bone loss in older age, especially old age, was evident.
Keywords: Strength exercise, Aerobic Exercise, Osteocyte, Osteoblast, Osteoclast} -
Introduction
Chronic neck pain (CNP) is of the most common symptoms of musculoskeletal disorder. Diaphragmatic exercises can reduce pain, and disability, improve proprioception, and correct forward head posture (FHP) in patients with CNP. The present study aims to determine the effect of combining diaphragmatic exercises with physiotherapy on pain, disability, and active range of motions of cervical and FHP in individuals with CNP.
Materials and MethodsThirty women with CNP were randomly divided into two combined groups of diaphragmatic exercises and physiotherapy (DEPT) and PHYSIOTHERAPY ALONE (PT). Each person received ten sessions of treatment over two weeks. The results were assessed in the first and tenth sessions as well as two weeks later. Pain intensity was measured by visual analogue scale (VAS), disability by neck disability index (NDI), cervical active range of motions (CAROMs) by goniometry, and FHP by a lateral photograph.
ResultsThe VAS, neck disability index (NDI), CAROMs, and FHP were improved after the tenth session and in a two-week follow-up (P<0.001). A significant difference was observed between the groups for average changes of VAS (P=0.04) and active extension (P<0.001) after the tenth session, while the average changes between the two groups of cervical active left lateral flexion (P=0.82) and left rotation (P=0.11) in the next two weeks was not significant.
ConclusionBoth groups showed improvement in neck pain, disability, CAROMs, and FHP. However, diaphragmatic exercises and physiotherapy (DEPT) seem to have more lasting effects. Therefore, it is recommended to evaluate and modify the breathing patterns in the first line of treatment programs for patients with CNP.
Keywords: Diaphragmatic exercise, Strength exercise, Pain, Chronic neck pain (CNP)} -
زمینه و هدف
با تمرینات ورزشی منظم، قلب دستخوش تغییرات ساختاری و عملکردی می شود. هدف از این مطالعه بررسی تغییرات بطن راست افراد نظامی شرکت کننده در تمرینات ورزشی استقامتی یا قدرتی بوسیله اکوکاردیوگرافی است.
روش هاکارآزمایی بالینی حاضر روی 40 نفر از دانشجویان نظامی مرد در یک دانشگاه علوم پزشکی نظامی در شهر تهران در سال 1396 انجام شد. انتخاب نمونه ها تصادفی بود. قبل از مطالعه برای همه افراد اکوکاردیوگرافی انجام و داده های بالینی ثبت شد و سپس افراد در دو گروه بطور تصادفی تقسیم شدند. برای یک گروه تمرینات ورزشی استقامتی و برای گروه دیگر تمرینات ورزشی قدرتی به صورت حرفه ای به مدت 10 هفته زیر نظر مربی ورزش انجام شد. بعد از پایان تمرینات، مجددا برای هر دو گروه اکوکاردیوگرافی انجام و داده های بالینی ثبت شد و تغییرات ایجاد شده بررسی و آنالیز شد.
یافته هامیانگین سن و داده های بالینی در ابتدای مطالعه، در 2 گروه تفاوت معنی دار نداشت. در انتهای مطالعه، پس از 10 هفته تمرینات ورزشی، افزایش معنی داری اندازه بطن راست در دیاستول (RVAD)، و نسبتE به e`(E/é)، در هر دو گروه استقامتی یا قدرتی ثبت شد. E/e’، ضخامت دیواره بین بطنی (SWTD) و ضخامت نسبی دیواره قلب (Relative wall thickness) در گروه قدرتی افزایش معنی داری نسبت به گروه استقامتی نشان داد. در اندازه سطح بطن راست در سیستول (RVAS)، مداخله تمرینی باعث کاهش در هر دو گروه شد که در گروه استقامتی این کاهش معنی دار بود. درSWDT و اندکس توده بطن چپ (LV mass Index) نیز فقط در گروه استقامت افزایش معنی داری ثبت شد. فشار شریان ریوی (PAP) فقط در گروه قدرتی بعد از ورزش افزایش معناداری داشت و تنها شاخصی بود که علاوه بر افزایش معنی دار در محدوده ابنرمال نیز قرار گرفت. در بقیه شاخص های اندازه گیری شده در دو گروه استقامتی یا قدرتی قبل و بعد از 10 هفته تمرینات ورزشی و نسبت به هم اختلاف معناداری وجود نداشت.
نتیجه گیرینتایج مطالعه حاضر نشان داد هر دو نوع تمرینات ورزشی قدرتی یا استقامتی روی وضعیت عملکردی قلب افراد نظامی تاثیر مثبت دارند با این حال ورزش های قدرتی دارای تاثیر بیشتری می باشند.
کلید واژگان: تمرینات ورزشی قدرتی, تمرینات ورزشی استقامتی, اکوکاردیوگرافی, افراد نظامی}Background and AimWith regular exercise, the heart undergoes structural and functional changes. The purpose of this study was to evaluate the right ventricular changes by echocardiography in military personnel participating in endurance or strength training.
MethodsThis clinical trial was performed on 40 male military students at a military medical university in Tehran, Iran in 2018. Echocardiography was performed for all subjects at the baseline and clinical data were recorded and then the subjects were randomly divided into two groups. For one group endurance training and for the other group strength training was performed professionally for 10 weeks under the supervision of a sports coach. Echocardiography was performed for both groups after the end of the training and clinical data were recorded and changes were evaluated and analyzed.
ResultsMean age and clinical data at baseline were not significantly different between the two groups. At the end of the study, after 10 weeks of exercise, a significant increase in RVAD and E/e 'was observed in either endurance or strength groups. The E/e', SWDT and Relative wall thickness showed a significant increase in the strength group compared to the endurance group. The exercise intervention decreased the RVAS in both groups, which was significant in endurance group. In SWDT and LV mass index, only significant increase was observed in endurance group. PAP only increased significantly in the strength group after exercise and was the only index that was in the abnormal range. In the other measured indices, there was no significant difference between endurance or strength groups before and after 10 weeks of exercise training.
ConclusionThe findings of the present study showed that both types of strength or endurance exercise have an impact on the functional status of the military heart, however, the strength exercise is more effective.
Keywords: Strength Exercise, Endurance Exercise, Echocardiography, Military} -
BackgroundThe objective of this study was to analyze the effects of strength training on plasma homocysteine levels and cardiovascular risk factors in patients with type 2 diabetes.MethodsThe sample consisted of 14 diabetic women with a mean age of 68 ± 6 years. Biochemical evaluations and anthropometric measurements were taken before and after training. Training sessions lasted 50 min and comprised three sets of 8–12 repetitions each. The established load was 60% of 1 repetition maximum.ResultsAfter the training program, it was observed that the levels of homocysteine (average before 13.4 ± 2.9 and after 12.8 ± 3.3, P = 0.40), very low‑density lipoprotein (LDL) (average before 41.9 ± 17.0 and after 36.2 ± 11.8, P = 0.47), total cholesterol (average before 214.4 ± 60.6 and after 190.2 ± 62.3, P = 0.09), triglycerides (average before 209.3 ± 85.4 and after 181.5 ± 59.2, P = 0.47), and blood glucose (average before 123.5 ± 30.4 and after 110.1 ± 24.7, P = 0.26) showed no signifcant changes, but the LDL (average before 129.1 ± 63.4 and after 95.7 ± 53.3, P = 0.04), high‑density lipoprotein (average before 43.2 ± 12.0 and after 58.2 ± 15.6, P = 0.01), lean mass (average before 41.1 ± 5.7 and after 42.8 ± 5.4, P = 0.008), fat mass (average before 31.4 ± 8.8 and after 29.7 ± 8.5, P = 0.001), and percentage fat (average before 42.6 ± 4.0 and after 40.3 ± 4.6, P = 0.000) showed signifcant changes.ConclusionsThis study concluded that strength training does not improve homocysteine levels, but help to improve the lipoprotein profle in type 2 diabetic patientsKeywords: Cholesterol, glucose, hyperhomocysteinemia, obesity, strength exercise}
-
Purposeof the most critical changes in the elderly is the weakness in keeping their balance that can expose them to severe injury risks. The purpose of this study was to evaluate the effects of 8 weeks of strength, balance, and combined (strength and balance) training programs on the dynamic and static balance of inactive older men.MethodsForty older men, who were the members of Robat Karim Social Security Retirement Association, voluntarily participated in this study. The subjects were randomly assigned to 1. The strength training group; 2. The balance training group; 3. The combined (strength and balance) training group; and 4. The control group. To assess the samples’ static balance, we used the Sharpened Romberg test. Also, their dynamic balance was assessed by the Star Excursion Balance Test (SEBT). To analyze the difference in means between groups variables in the pre-test and post-test, the Paired t-test and Analysis of Covariance (ANCOVA) with Tukey’s post hoc test were used. The significance level was set at P≤0.05.ResultsThe results of this study showed that strength, balance, and combined exercise programs improved the dynamic and static balance of older men (P=0.001).ConclusionBalance is essential for everyday activities for all people, especially older adults. To reduce the probability of falling in older adults, we recommend applying strength, balance, and combined exercise programs for improving balance in these people.Keywords: Strength exercise, Balance exercise, Static balance, Dynamic balance, Elderly}
-
زمینهسندروم درد پاتلوفمورال (PFPS) از رایج ترین مشکلات زانو در ورزشکاران است. هدف از مطالعه حاضر مقایسه تاثیر دو روش تمرین در آب و خشکی بر میزان درد و عملکرد حرکتی وزنه برداران مبتلا به سندروم درد پاتلوفمورال است.روش هادر این تحقیق که به روش نیمه تجربی انجام شد، 20 وزنه بردار مبتلا به سندروم درد پاتلوفمورال شرکت کردند و به صورت تصادفی به دو گروه تمرین در آب و تمرین در خشکی تقسیم شدند. از پرسشنامه های درد VAS (visual analog scale) و عملکرد حرکتی کوجالا قبل و بعد از اجرای دوره تمرینی به ترتیب برای ارزیابی میزان درد و عملکرد حرکتی استفاده شد. برای مقایسه پیش آزمون و پس آزمون گروه های شرکت کننده ازآزمون t وابسته و برای مقایسه تفاوت های بین گروه ها از آنالیز واریانس یکطرفه استفاده شد.یافته هاپس از هشت هفته تمرین قدرتی میزان درد و عملکرد حرکتی هر دو گروه در پس آزمون تفاوت معناداری نسبت به پیش آزمون داشت. اما مقایسه داده های مقیاس درد و عملکرد حرکتی در پس آزمون بین دو گروه مقیاس درد و عملکرد حرکتی تفاوت معناداری نشان نداد.نتیجه گیریبر اساس یافته های این پژوهش، انجام تمرین در هر دو محیط آب و خشکی موجب کاهش میزان درد و بهبود عملکرد در مبتلایان به سندروم درد پتلوفمورال می شود.
کلید واژگان: سندروم درد پاتلوفمورال, تمرین قدرتی, عملکرد حرکتی, ورزش آبی و ورزش خشکی}BackgroundPatellofemoral Syndrome (PFPS) is one of the most common knee joint problems among the athletes. The present study was aimed to compare the effect of aquatic and land-based exercise methods on the pain level and motor function of the weight lifters with patellofemoral syndrome.MethodsA total of twenty weight lifters with patellofemoral syndrome participated in this quasi-experimental study. They were randomly divided to two groups of aquatic exercise and land-based exercise. Visual Analog Scale (VAS) and Kujala Scale were used before and after the exercise period to measure the pain and motor function، respectively. To compare the pre-test and post-test scores of the participating groups، dependent t-test was used and to compare the differences between groups، ANOVA was applied.ResultsThe results of post-test showed a significant difference in both groups in terms of pain level and motor function compared to pre-test after eight weeks of strength exercise. However، the comparison of data indicated no significant difference between groups with regard to pain level and motor function.ConclusionAccording to the findings of this study، exercise in water and on land can reduce the pain and improve the performance of the patients with patellofemoral syndrome.Keywords: Patellofemoral pain syndrome, strength exercise, pain, motor function, water sports, land sports}
- نتایج بر اساس تاریخ انتشار مرتب شدهاند.
- کلیدواژه مورد نظر شما تنها در فیلد کلیدواژگان مقالات جستجو شدهاست. به منظور حذف نتایج غیر مرتبط، جستجو تنها در مقالات مجلاتی انجام شده که با مجله ماخذ هم موضوع هستند.
- در صورتی که میخواهید جستجو را در همه موضوعات و با شرایط دیگر تکرار کنید به صفحه جستجوی پیشرفته مجلات مراجعه کنید.