تاثیر مصرف اسانس آشامیدنی آویشن بر عملکرد، بازده انرژی و پروتئین جوجه های گوشتی

این آزمایش با هدف بررسی تاثیر مصرف اسانس آویشن به صورت آشامیدنی بر عملکرد، بازده انرژی و پروتئین مصرفی و مطالعه شاخص های اقتصادی تولید در جوجه های گوشتی مصرف کننده اسانس طراحی و اجرا گردید. در این آزمایش تعداد 500 قطعه جوجه گوشتی نر یک روزه سویه راس 308 استفاده شد. جوجه ها در یک طرح آزمایشی کاملا تصادفی با تعداد 4 تیمار در 3 تکرار و 25 قطعه در هر تکرار، جمعا شامل 20 واحد آزمایشی، گروه بندی شده و آزمایش انجام شد. طول دوره آزمایش 42 روز و شامل مراحل آغازین (0 تا 7 روزگی)، رشد (8 تا 21 روزگی) و پایانی (22 تا 42 روزگی) بود. جوجه ها از روز8 آزمایش در بین گروه های آزمایشی مختلف به طور تصادفی توزیع شدند. جیره های آزمایشی از نظر انرژی، پروتئین، مواد معدنی و سایر مواد مغذی در هر مرحله یکنواخت بودند. اسانس آویشن خالص در سطوح مختلف به آب آشامیدنی جوجه ها اضافه شد. بر این اساس 4 گروه آزمایشی متفاوت شامل: 1) گروه شاهد (فاقد اسانس آویشن در آب آشامیدنی) 2) سطح 1/0 درصد 3) سطح 15/0 درصد و 4) سطح 2/0 درصد اسانس آویشن گروه بندی شدند. توزین خوراک مصرفی بطور روزانه و خوراک باقی مانده یا افزایش وزن به صورت هفتگی انجام شد. صفات عملکردی شامل خوراک مصرفی و افزایش وزن روزانه و ضریب تبدیل غذایی بود که بصورت هفتگی اندازه گیری شدند. نتایج تحقیق نشان داد، از نظر میزان خوراک مصرفی و افزایش وزن روزانه در مرحله رشد، پایانی و در کل دوره پرورش، بین گروه های آزمایشی تفاوت آماری معنی دار وجود داشت (05/0 >P). بیشترین میزان خوراک مصرفی و افزایش وزن به سطح 2/0 اسانس آویشن و کمترین به گروه شاهد تعلق داشت (05/0 >p). کمترین ضریب تبدیل غذایی مربوط سطح 2/0 و بیشترین مربوط به گروه شاهد بود (05/0 >p). شاخص های مربوط به بازده مصرف انرژی و پروتئین شامل نسبت افزایش وزن به پروتیئن جیره، نسبت انرژی متابولیسمی به افزایش وزن روزانه و نسبت افزایش وزن به پروتئین مصرفی روزانه برای تمامی سطوح اسانس آویشن نسبت به گروه شاهد بطور معنی دار (05/0 >P) بهبود نشان داد. سطح 2/0 اسانس آویشن بطور معنی دار (05/0 >p)، از نسبت افزایش وزن به پروتیئن جیره و نسبت افزایش وزن به پروتئین مصرفی روزانه بالاتر ولی از نسبت انرژی متابولیسمی به افزایش وزن روزانه پائین تری نسبت به بقیه تیمارها برخوردار بود. نسبت انرژی متابولیسمی به میزان پروتئین مصرفی روزانه در بین تیمارها معنی دار نبود. از نظر شاخص های نقطه پراکندگی، شاخص بازدهی کل و شاخص تولید کل، سطوح مختلف اسانس آویشن(به ویژه سطوح 2/0و15/0)، نسبت به گروه شاهد بطور معنی دار (05/0 >P) بهتر بودند. به عنوان نتیجه گیری کلی می توان اظهار داشت استفاده از آویشن به صورت آشامیدنی در سطوح 15/0 و 2/0 می تواند باعث بهبود صفات عملکرد و بازده انرژی و پروتئین مصرفی شده و شاخص های اقتصادی تولید در جوجه های گوشتی را بهبود بخشد.