بررسی تجربی فرایند گرمادهی اهمی در سامانه های دو فازی بیوجامد مایع

گرمادهی اهمی به عنوان روشی نوین در سامانه های گرمادهی در صنایع زیستی، غذایی و دارویی به ویژه در صنایع استرلیزه کردن مواد غذایی معرفی شده است. در این پژوهش، گرمادهی اهمی و اثر پارامترهای عملیاتی به صورت تجربی بررسی و مورد بحث قرار گرفته اند. برای بررسی رفتار گرما دهی اهمی، از محلول های هیدروکلوئیدی در سلول اهمی طی چندین مرحله استفاده شده است. ابتدا هدایت الکتریکی محلول-های هیدروکلوئیدی در غلظت های 4، 5/5، 33/6% بررسی شده و مشخص شده است که افزایش دما سبب بیشتر شدن هدایت الکتریکی محلول به طور خطی با دما می شود. با افزایش غلظت ذرات جامد پراکنده در محلول، هدایت الکتریکی با افزایش دما زیاد می شود. سپس به محلول، سدیم کلرید (25/0-1%) اضافه شد تا تاثیر افزایش نمک بر هدایت الکتریکی بررسی شود. مشخص شد که افزایش نمک در سامانه، افزایش قابل ملاحظه ای بر هدایت الکتریکی می-شود.
برای بررسی اثر افزایش محتوای الکترولیتی بر پروفیل های دما زمان و نرخ های گرما دهی به محلول، به غیر از سدیم کلرید، سیتریک اسید نیز افزوده شده است. افزایش نمک به محلول تاثیر بالقوه ای بر پروفیل های دما زمان دارد، به طوری که در محلول 3/3%، همراه با 1% نمک، تنها 253 ثانیه طول کشید تا به دمای 70 درجه سانتیگراد برسد و کوتاه ترین زمان را برای افزایش دما از 20 تا 80 درجه سانتیگراد و بالاترین هدایت الکتریکی را ثبت کرد.
تاثیر محتوای الکترولیتی (اسیدی) بر پروفیل های دما زمان نسبت به نمک بسیار ناچیز دیده شد. با اندازه گیری دمای محلول توسط ترموکوپل ها در تمامی نقاط درون سلول، یکنواختی گرمادهی برای تمامی محلول ها بررسی شد. از نتیجه آزمایش های انجام گرفته، مشخص شد که نرخ های گرمادهی اهمی به توزیع میدان الکتریکی وابسته بوده و یکنواختی گرمادهی به غلظت جریان و شکل هندسی سامانه بستگی دارد.