اثر یک و دوجلسه فعالیت ورزشی وامانده ساز بر سطوح کورتیزول، فاکتور نکروزدهنده توموری آلفا و فعالیت آنزیم آدنوزین دآمیناز دوندگان استقامتی

هدف مطالعه حاضر بررسی این موضوع بود که آیا جلسه اول فعالیت ورزشی وامانده ساز می تواند واکنش های التهابی-هورمونی به دومین جلسه فعالیت در همان روز را تغییر دهد. کورتیزول،TNF-α و آنزیم آدنوزین دآمیناز (ADA) طی یک پروتکل فزاینده استقامتی مورد بررسی قرار گرفتند.

برای این منظور، 8 دونده استقامتی خوب تمرین کرده (سن 39/3±13/23 سال، وزن 47/9±21/66 کیلوگرم، قد 12/10±29/175 سانتی متر و شاخص توده بدن 54/1±4/21 کیلوگرم بر متر مربع) در طرحی با سه شرط ذیل شرکت کردند: 1- روز کنترل (استراحت) (C)، 2- یک جلسه فعالیت در روز (بین ساعات 17-30/15) (E1) و 3- دو جلسه فعالیت در روز با چهار ساعت استراحت بین دو وهله فعالیت (بین ساعات 30/11-10 و مجددا 17-30/15) (E2). خونگیری از ورید بازویی در شرایط استراحت، بلافاصله پس از فعالیت و چهار ساعت پس از فعالیت انجام گرفت.

نتایج با استفاده از آزمون Repeated Measure Two Way نشان داد کورتیزول بزاقی بلافاصله پس از فعالیت در هر دو شرایط E1 و E2 در مقایسه با شرایط کنترل، افزایش معناداری یافته است (05/0P<). از این لحاظ، تفاوتی بین شرایط تمرینی (E1 و E2) وجود نداشت (05/0P<). افزایش ناشی از فعالیت در TNF-α، تنها در شرایط دو جلسه فعالیت در روز (E2) معنادار بود (05/0P<). طی شرایط مختلف، میزان فعالیت آنزیم ADA تغییری نکرد.

افزایش جلسات فعالیت ورزشی وامانده ساز استقامتی در یک روز می تواند میزان التهاب را افزایش دهد، گرچه این تغییرات ناشی از کورتیزول نیست.