تاثیر شادی بر سلامت روانی و رضایت از زندگی؛ یک مدل روان شناختی از بهزیستی

رویکرد روان شناسی مثبت، تبلور تغییر در علم روان شناسی از صرف پرداختن به ترمیم آسیب ها به سمت بهینه سازی کیفیت زندگی است. در این بین شادی به عنوان یکی از زیرطبقات رویکرد روان شناسی مثبت از خصوصیات مثبت انسان و از نیازهای روانی بشر است که طی یک دهه اخیر، جایگاه ویژه ای را در حوزه روان شناسی تحول، روان شناسی خانواده و بهداشت روان به خود اختصاص داده است. پژوهش حاضر با هدف بررسی تاثیر شادی بر افزایش سلامت روانی و رضایت از زندگی انجام شده است.
در این پژوهش توصیفی- مقطعی، 178 نفر (86 زن و 92 مرد) با میانگین سنی 16/32 سال (انحراف معیار70/5) از بین دبیران مراکز آموزش و پرورش شهرستان رامشیر به روش نمونه گیری خوشه ای- تصادفی انتخاب شده و مورد بررسی قرار گرفتند. برای گردآوری داده ها پرسش نامه شادکامی آکسفورد (OHQ)، پرسش نامه سلامت عمومی ((GHQ، پرسش نامه رضایت از زندگی (SWLS) و پرسش نامه ویژگی های جمعیت شناختی به کار برده شد. برای تحلیل داده ها از روش رگرسیون چندگانه گام به گام بهره گرفته شد.
نتایج رگرسیون چندگانه به روش سلسله مراتبی هم زمان، بیان گر معنا دار بودن نقش واسطه ای سلامت روان، در رابطه میان شادی (001/0>p) و رضایت از زندگی (001/0>p) بود. همچنین یافته های پژوهش حاضر بیانگر تاثیر شادی در افزایش سلامت روانی و رضایت از زندگی بود.
شادی به واسطه افزایش سطح سلامت روانی، رضایت از زندگی را در پی دارد. همچنین متغیر شادی دارای اثر غیرمستقیم بر رضایت از زندگی است.