اثرات فناوری اطلاعات و ارتباطات بر ارزش افزوده بخش حمل و نقل جاده ای در استان های ایران (مطالعه موردی: زیربخش حمل مسافر)

فناوری اطلاعات و ارتباطات (فاوا) یکی از منابع مهم رشد اقتصادی و بهبود کارائی و بهره وری کشورها در دهه اخیر محسوب می شود. در این مقاله، اثرات فاوا بر ارزش افزوده بخش حمل و نقل جاده ای در استان های کشور در زیربخش حمل مسافر با استفاده از روش داده های تلفیقی نامتوازن و با استفاده از اطلاعات سال های 1379، 1382 و 1386 ارزیابی می شود. نتایج نشان می دهند خدمات سرمایه غیرفاوا و خدمات نیروی کار نقش غالب بر ارزش افزوده بخش حمل مسافر در استان های کشور دارند و اثرات خدمات سرمایه فاوا بر ارزش افزوده مثبت و معنادار می باشد و کشش تولیدی سرمایه فاوا 04/0 درصد برآورد می شود. افزون بر این، یافته ها بیانگر این هستند که سرمایه فیزیکی و انسانی به عنوان عوامل مکمل سرمایه فاوا نقش مهمی در آشکار شدن اثرات فاوا بر ارزش افزوده دارند. کشش تولیدی متغیرهای ترکیبی (سرمایه فاوا و سرمایه فیزیکی؛ سرمایه فاوا و نیروی انسانی) تفاوت معنادار با کشش تولیدی سرمایه فاوا دارند.