تولید مخمر غنی شده با سلنیوم به روش طراحی پلاکت برمن

امروزه، کمبود سلنیوم در رژیم غذایی با وجود اهمیت تغذیه ای آن در بسیاری از جوامع مطرح است. مخمر غنی شده با سلنیوم که حاصل رشد ساکارومایسس سرویزیه در محیط کشت غنی از سلنیوم است، به عنوان یک منبع غنی از شکل آلی سلنیوم راه حل مناسبی برای جبران کمبود این عنصر به حساب می آید. زیرا زیست دسترسی، پایداری بالا، قابلیت هضم و جذب و کاربرد وسیعی در گروه های مختلف غذایی دارد.
در مطالعه حاضر با استفاده از طراحی پلاکت برمن اثر شرایط مختلف کشت شامل دما (°C28 و °C30)، pH (5/4 و 8/5)، دور همزن (130و160 دور در دقیقه)، مدت تخمیر (24 و 48 ساعت)، میزان تلقیح (30 و 60 گرم در لیتر)، غلظت منبع سلنیوم (μg/ml 15 و 25) و زمان افزودن منبع سلنیوم به محیط کشت (0 و 9 ساعت) در بیوترانسفورماسیون سلنیوم در مخمر مورد بررسی قرار گرفت. مقدار سلنیوم در مخمر به روش جذب اتمی کوره ای انجام شد.
نتایج نشان داد که غلظت منبع سلنیوم، میزان تلقیح، دمای کشت و زمان افزودن منبع سلنیوم به محیط کشت هم چنین مدت تخمیر به ترتیب عوامل موثر بر بازده نهایی بیوترانسفورماسیون سلنیوم و تشکیل سلنیوم آلی هستند. با تغییر سطوح این متغیرها بیوترانسفورماسیون سلنیوم و تجمع سلنیوم آلی در سلول های مخمر در محدوده 6/287- 9/107، mg/kg 05/269-27/93 حاصل شد.
بهترین شرایط تولید با حداکثر جذب و تجمع سلنیوم آلی در مخمر عبارت است از: دمای کشت°C 28؛ 8/5=pH؛ دور همزن rpm 130؛ مدت تخمیر 48 ساعت؛ میزان تلقیح g/l 30؛ غلظت منبع سلنیوم μg/ml25 و زمان افزودن منبع سلنیوم به محیط کشت 9 ساعت پس از شروع تخمیر.