فراموشی سازمانی: چالش فراروی مدیریت دانش

با شناخت روزافزون اهمیت دانش به عنوان یک منبع استراتژیک برای سازمان های امروزی، جای تعجبی نیست که در دهه های اخیر بحث های یادگیری سازمانی و مدیریت دانش، کانون تمرکز بررسی های گسترده ای توسط محققان مدیریتی شده است. رشد روزافزون استفاده از فناوری اطلاعات و ارتباطات در سازمان های مدرن، محیط به شدت متغیر و رقابتی را برای آنها فراهم آورده و لزوم پویایی های دانش را افزایش داده است. یکی از این پویایی ها، تحت عنوان پدیده ای به نام فراموشی سازمانی مطرح شده است که می تواند به دو صورت تصادفی یا عمدی، زیانبار یا سودمند باشد؛ اما در همه موارد می تواند به طور چشمگیری بر توان رقابتی یک سازمان تاثیر بگذارد. این پدیده که در بحث های دانش و یادگیری سازمانی کمتر مورد توجه قرار گرفته، به عنوان چالشی فراروی مدیریت دانش محسوب شده و مدیریت موثر آن جهت یادگیری سازمانی و کسب دانش مفید، یک وظیفه حیاتی برای سازمان هاست. بدین منظور کسب و کارها در طی یادگیری سازمانی، نیازمند مدیریت دانش موثر می باشند تا بتوانند این فرایندها را به طور اثربخش مدیریت نموده و تضمین کنند، دانشی که موجب بی تحرکی سازمان می شود را کنار گذاشته و از فراموشی دانشی که موجب پیشرفت و افزایش توان رقابتی آن می شود جلوگیری نمایند. با توجه به اهمیت این مفهوم و لزوم مدیریت آن، در این مقاله به تشریح مفاهیم و پیامدهای این مفهوم پرداخته و سپس نقش مدیریت دانش در نحوه مدیریت آن شرح داده می شود.