رابطه سبک های یادگیری و عملکرد دانشجویان در کارگاه طراحی معماری

شناخت دانشجویان یکی از عوامل مهم و موثر بر آموزش در کارگاه های معماری است. جهت کسب نتایج بهتر بر اساس آموزش و پرورش شناختی، در کارگاه های طراحی نیاز است تا به یادگیرندگان نیز در فرایند آموزش توجه شود.
بر همین اساس؛ روانشناسان علوم تربیتی سعی در شناخت یادگیرندگان بر اساس ویژگی های شخصی کردهاند. یکی از این ویژگی ها، سبک های یادگیری است که ترجیحات یادگیری هر شخص را بیان میکند.
این نوشتار نیز سعی دارد بر اساس یکی از انواع تقسیم بندی سبک های یادگیری که متعلق به «دیوید کلب» است و چهار سبک یادگیری واگرا، همگرا، انطباقی ابنده و جذب کننده را مطرح میکند، به بررسی عملکرد دانشجویان معماری در کارگاه طراحی بپردازد.
برای بررسی رابطه عملکرد دانشجویان با سبک های یادگیری، ابتدا بر اساس سیاهه سبک های یادگیری کلب به چگونگی توزیع دانشجویان معماری در سبک های یادگیری پرداخته می شود و سپس عملکرد دانشجویان در دو بخش فعالیتهای کارگاهی، شامل طراحی و اسکیسها مورد بررسی و مقایسه تطبیقی قرار میگیرد.
نتایج این تحقیق نشان میدهد که دانشجویان با سبک یادگیری واگرا، دارای بهترین عملکرد و دانشجویان همگرا دارای ضعیفترین عملکرد در کارگاه طراحی معماری هستند. همچنین مشخص شد؛ تاثیرات آموزشی برنامه اسکیس در دانشجویان جذبکننده و طراحی بلندمدت در دانشجویان انطباق یابنده از تاثیر بیشتری برخوردار است.