مقایسه ی نیم رخ حافظه و توجه دانش آموزان مبتلا به ناتوانی های یادگیری با دانش آموزان عادی

هدف این تحقیق مقایسه ی نیم رخ حافظه و توجه دانش آموزان مبتلا به ناتوانی های یادگیری با دانش آموزان عادی می باشد. با استفاده از روش نمونه گیری تصادفی خوشه ایچند مرحله ای، پنج گروه 15 نفری(15 دانش آموز عادی، 15 دانش آموز دچار ناتوانی در یادگیری املاء، 15 دانش آموز دچار ناتوانی در یادگیری ریاضی، 15 دانش آموز دچار ناتوانی در یادگیری خواندن و 15 نفر دچار ناتوانی در یادگیری از نوع مرکب) از دو ناحیه ی آموزش و پرورش شهرستان بوشهر انتخاب و همتا شدند. سپس در قالب روش علی-مقایسه ای آزمون اختلال در خواندن، املاء، حساب، مقیاس تجدیدنظر شده ی هوشی وکسلر کودکان، آزمون عملکرد پیوسته و مصاحبه ی بالینی اجرا شد. نتایج تحلیل واریانس چندمتغیره MANOVA نشان داد گروه ها در میزان توجه و توانایی حافظه با هم تفاوت معناداری دارند(001/0>P). به طوری که نتایج آزمون توکی نشان داد دانش آموزان عادی در مقایسه با سایر گروه های دانش آموزان دارای ناتوانی یادگیری از میزان توجه و توانایی حافظه ی بالاتری برخوردار هستند(001/0>P)، پس از آن به ترتیب دانش آموزان دارای نارسایی حساب و دانش آموزان دارای نارساخوانی بدون تفاوت معنادار بودند، سپس دانش آموزان دارای نارسانویسی و پایین تر از همه، دانش آموزانی که دارای بیش از یک ناتوانی یادگیری بودند، کم ترین میزان توجه و توانایی حافظه را دارا بودند(001/0>P). این تحقیق نشان داد که دانش آموزانی که مشکل نارسانویسی و به ویژه ترکیب دو یا سه ناتوانی در یادگیری را دارند از توانایی حافظه و توجه کم تری برخوردارند