بررسی وضعیت سرمایه ی اجتماعی در بین اعضای هیات علمی دانشکده ی بهداشت دانشگاه علوم پزشکی جندی- شاپور اهواز در سال 1390

امروزه به این مهم پی برده اند که توسعه هر جامعه ای در گروی افزایش سطح سرمایه ی اجتماعی سازمان ها و نهادهای فعال در آن است. منابع بسیاری در ایجاد این سرمایه نقش دارند، از بین این منابع، دانشگاه ها می توانند با سرمایه گذاری در زمینه ی سرمایه اجتماعی، بر دانش و مهارت و شایستگی اعضای هیات علمی خود بیفزایند. این مطالعه با هدف بررسی وضعیت سرمایه اجتماعی در بین اعضای هیات علمی دانشکده ی بهداشت دانشگاه علوم پزشکی جندی شاپور اهواز انجام گرفت. جامعه ی آماری این پژوهش را تمام اعضای هیات علمی شاغل در دانشکده ی بهداشت دانشگاه علوم پزشکی اهواز تشکیل می داد (N=35)، که به دلیل محدود بودن اعضاء (جامعه پژوهش)، نمونه گیری به صورت سرشماری انجام گرفت و تمامی اعضای هیات علمی این دانشکده در این پژوهش شرکت داده شدند. با استفاده از ابزار پرسش نامه، داده ها جمع آوری گردید و با استفاده از شاخص های آمار توصیفی و آزمون آماری T، داده ها مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند. یافته های حاصل از این پژوهش نشان داد که از میان مولفه های سرمایه ی اجتماعی، مولفه های همدلی و همیاری در بین اعضای هیات علمی دانشکده ی بهداشت در وضعیتی مطلوب قرار دارند. مولفه ی اعتماد در وضعیت متوسط رو به بالا، مولفه های تعاون و همبستگی در وضعیت متوسط و مولفه ی شبکه در وضعیتی نامطلوبی قرار دارد. بنابراین با ارتقای مفهوم سرمایه ی اجتماعی، می توان میزان رضایت و انگیزه ی شغلی اعضای هیات علمی دانشکده را بالا برد؛ که این امر سبب افزایش اثربخشی فرایند آموزش خواهد شد.