تغییرات میزان کموکاین PF4 و P-Selectin در پلاکت کنسانتره در طول زمان نگهداری در دو محیط مختلف پلاسما و کمپوسول

کیفیت فرآورده پلاکت کنسانتره، تحت تاثیر روش تهیه و شرایط ذخیره آن می باشد. حذف پلاسما از محیط ذخیره پلاکتی می تواند یک روش موثر در افزایش سلامت و یا افزایش بقای آن در طول زمان ذخیره پلاکت به شمار آید. در این راستا، مقایسه دو محیط پلاسما و کمپوسول جهت نگهداری پلاکت کنسانتره مورد مطالعه و ارزیابی قرار گرفت.
در یک مطالعه تجربی، کیسه کنسانتره پلاکتی از پایگاه انتقال خون تهران، تهیه گردید. هر کیسه کنسانتره پلاکتی به دو قسمت با حجم یکسان تقسیم و سپس پلاسمای یک قسمت از کیسه کنسانتره با محلول افزودنی کمپوسول جایگزین شد. از هر کیسه کنسانتره در روزهای مختلف نمونه گیری و پارامترهای PF4 و P-Selectin در آن ها اندازه گیری گردید. در نهایت، داده های به دست آمده به وسیله آزمون Paired Samples T-Test و با نرم افزار 16 SPSS مورد مقایسه قرار گرفتند.
مقدار P-Selectin، در طول زمان نگهداری در هر دو محیط نگهداری پلاکت افزایش یافت. بین میزان بیان P-Selectin در سطح پلاکت در محلول افزودنی کمپوسول و پلاسما، اختلاف معناداری وجود داشت و این مقدار در پلاسما کمتر بود(001/0 p<). هم چنین مشخص گردید که سطح PF4 با افزایش زمان نگهداری کنسانتره پلاکتی روند افزایشی داشته و اختلاف بین PF4 در محلول افزودنی کمپوسول و پلاسما در روز چهارم معنادار و این میزان در پلاسما بالاتر بود(025/0 p<).
به نظر می رسد محیط نمکی کمپوسول، به عنوان کاندیدی جهت جایگزینی پلاسما در کنسانتره پلاکتی مطرح می باشد معهذا اثبات کارآیی این محیط در نگهداری پلاکت نیاز به مطالعه هایی در بدن دارد.