آیا متغیرهای جمعیت شناختی رابطه ی میان تحلیل رفتگی شغلی و پیامدهای آن را تعدیل می کند؟

تاکنون مطالعات بسیاری برای پی بردن به ابعاد گوناگون تحلیل رفتگی انجام شده است. هدف پژوهش حاضر بررسی تاثیر تعدیل کنندگی متغیرهای جمعیت شناختی بر رابطه ی میان تحلیل رفتگی شغلی و پیامدهای آن در میان کارکنان شرکتی در بخش دولتی ایران می باشد. در این پژوهش، تحلیل رفتگی شغلی به عنوان متغیر مستقل؛ تعهد سازمانی، تمایل به ترک خدمت و رضایتمندی شغلی به عنوان متغیرهای وابسته؛ و سن، جنسیت، وضعیت تاهل و سطح تحصیلات به عنوان متغیرهای تعدیل کننده در نظر گرفته شده است. نتایج این مطالعه نشان می دهد که نخست تحلیل رفتگی شغلی کارکنان در سازمان منجر به کاهش تعهد سازمانی و همچنین رضایتمندی شغلی و افزایش تمایل به ترک خدمت در آنان خواهد شد؛ و ثانیا، متغیرهای تعدیل کننده در این پژوهش تاثیری بر روی رابطه ی تحلیل رفتگی شغلی با پیامدهای آن نداشتند