ارتباط مقاومت به انسولین با آدیپونکتین در مردان بزرگسال مبتلا به آسم خفیف تا متوسط

اضافه وزن و چاقی با نشانگان مقاومت انسولینی همراه بوده و به عنوان یک ریسک فاکتور متابولیک در شروع و افزایش تشدید بیماری آسم شناخته شده است. با وجود نقش بیولوژیکی عوامل هورمونی التهابگر در وقوع آسم، هنوز مکانیسم های موثر ارتباط بین چاقی و آسم به طور کامل روشن نیست. در این مطالعه، ارتباط مقاومت انسولینی HOMA و آدیپونکتین با پارامترهای بالینی تنفسی در بیماران آسم مزمن چاق مورد بررسی قرار گرفت.
39 مرد چاق 50-35 ساله مبتلا به آسم با شدت بیماری خفیف تا متوسط در این مطالعه، داوطلبانه شرکت نمودند. تشخیص بیماری و همچنین شدت آسم توسط تست اسپیرومتری صورت گرفت. برای اندازه گیری سطوح آدیپونکتین، گلوکز و انسولین پایه، نمونه گیری خون پس از 12-10 ساعت ناشتای شبانه انجام گرفت. با استفاده از اندازه های انسولین و گلوکز ناشتا، مقاومت انسولینی محاسبه شد. از آنالیز همبستگی پیرسون در ارزیابی ارتباط آدیپونکتین پایه سرم با مقاومت انسولینی و متغیرهای تنفسی استفاده گردید.
ارتباط مثبت و معناداری بین آدیپونکتین پایه وFEV1/FVC مشاهده شد (001/0P=) (43/0R=). مقاومت انسولین با سطوح آدیپونکتین سرم مرتبط نبود (446/0P=). همچنین الگوی ارتباط بین گلوکز ناشتا و آدیپونکتین سرم معنادار نبود (421/0P=).
علی رغم ارتباط نزدیک چاقی با مقاومت انسولین، یافته های این مطالعه نشان داد که نقش آدیپونکتین به عنوان یک سیتوکین ضد التهابی در شاخص FEV1/FVC بیماران آسم، مستقل از مقاومت انسولین است. برای شناخت نقش مقاومت انسولین به عنوان یک ریسک فاکتور آسم در کودکان و بزرگسالان به مطالعات بیشتر نیاز است