فانتزی، در هفت روز هفته دارم، یکی از کودکانه های احمدرضا احمدی

فانتزی، از مهمترین و پرکاربردترین قالبهای ادبی کودکان و نوجوانان امروز است. قالبی که به نویسنده، امکان میدهد با خلق فضایی خیالانگیز، رمزآلود، هراسآور، جادویی و تخیلی، مخاطب خود را درگیر تجارب فوقالعاده و شگفتانگیز کند تا علاوه بر لذت و سرخوشی، به تعریف جدیدی از جهان هستی برسد. احمدرضا احمدی از سال 1348 با کتاب نسبتا جنجالی «من حرفی دارم که فقط شما بچه ها باور میکنید» تا «کبوتر سفید کنار آینه» سال 1389، دست به خلق آثار متنوعی در زمینهی ایجاد فانتزی زدهاست که برخی از ویژگی های آن، در شعرهای موج نو او نیز دیدهمیشوند. ویژگی هایی مثل ساختارشکنی، آفرینش واقعیتهای خیالی، پیشبینیناپذیری، آشناییزدایی، نسبیگرایی، بازی های زبانی، و.... در این مقاله کوشش شده تا با بررسی یکی از کودکانه های احمدرضا احمدی و توجه به زمینه های مشترک و مناسبات زمانی مشابه بین گسترش فانتزی و شکل گیری شعر موج نو، چشم انداز روشنتری از کودکانه های احمدرضا احمدی و هم از شعر موج نو او، پیش چشم مخاطب، گسترده شود. بیتردید در این پویه، هم میتوان به زیبایی های نهفته در اثر پی برد و هم به گونهای از پیوند میان کودکانه های احمدرضا احمدی و شعر موج نو او، آگاهی یافت.