تاثیر تمرین مقاومتی و هوازی بر سطوح سرم پروتئین واکنش گر C، نیمرخ لیپیدی و ترکیب بدنی زنان دارای اضافه وزن

گسترش بیماری های قلبی- عروقی زمینه ای التهابی دارد و التهاب عمومی (سیستمیک)، نقش محوری در پیشرفت آترواسکلروز ایفا می کند و این عوامل بویژه در افراد دارای اضافه وزن و چاق ممکن است خطر وقوع بیماری های قلبی- عروقی را افزایش دهد. مطالعه حاضر با هدف ارزیابی تاثیر هشت هفته تمرین هوازی و مقاومتی بر پروتئین واکنش گر C (CRP)، نیمرخ لیپیدی سرم و ترکیب بدنی در زنان دارای اضافه وزن انجام شد.
روش تحقیق: در این مطالعه نیمه تجربی، 45 زن سالم غیریائسه، به طور تصادفی به سه گروه 15 نفری، (شاهد، تمرین هوازی و تمرین مقاومتی) تقسیم شدند. برنامه تمرین هوازی هشت هفته با شدت 65% تا 80% حداکثر ضربان قلب ذخیره بود که به مدت شانزده دقیقه در هفته اول اجرا شد و در هفته هشتم به سی دقیقه رسید. برنامه تمرینات مقاومتی نیز با شدت 50% تا 65% یک تکرار بیشینه به مدت هشت هفته اجرا گردید. این تمرینات چهار جلسه در هر هفته و هر جلسه به مدت 50 دقیقه اجرا شدند. سطح سرمی CRP، نیمرخ لیپیدی خون شامل LDL-C HDL-C، کلسترول تام، تری گلیسرید و شاخص های ترکیب بدنی قبل و 48 ساعت پس از پایان تمرینات اندازه گیری شدند. داده ها با استفاده از آزمون های ANOVA و توکی در سطح معنی داری 05/0 P< تجزیه و تحلیل شدند.
درصد چربی بدن (PBF) (01/0= P) و نسبت دور شکم به دور لگن (WHR) (001/0 P<) بعد از هشت هفته، در هر دو گروه تمرینی نسبت به گروه شاهد کاهش معنی دار و حداکثر توان هوازی (Vo2max) (001/0 P<) افزایش معنی دار پیدا کرد. همچنین CRP گروه مقاومتی در مقایسه با گروه شاهد (01/0= P) کاهش معنی دار داشت؛ در حالی که در شاخص های CRP گروه هوازی (33/0= P)، TG، TC، HDL-C و LDL-C سرم هر دو گروه تمرینی نسبت به گروه شاهد تغییر معنی داری مشاهده نشد.
اگرچه هشت هفته فعالیت ورزشی از دو نوع مقاومتی و هوازی، برای بهبود نیمرخ لیپیدی زنان غیر یائسه دارای اضافه وزن در مقایسه با گروه شاهد موثر نبود، اما موجب کاهش معنی دار CRP گروه تمرین مقاومتی و کاهش PBF، WHR و بهبود حداکثر اکسیژن مصرفی هر دو گروه تمرینی نسبت به گروه شاهد شد