مطالعه ای در زمینه آلودگی به مایکوباکتریوم در بز

تشخیص بیماری توبرکولوزیس در بز با جداسازی جنس مایکوباکتریوم و تشخیص تفریقی گونه آن. طرح: مطالعه مشاهده ای. حیوانات: یک هزار راس بز، مرز بین دو نیمه قدامی و خلفی گردن در سمت چپ تراشیدن محل مورد نظر در گردن با ابعاد 20? 4 سانتیمتر، تزریق توبرکولین مرغی و پستانداری در دو نقطه بالایی و پایینی با فاصله 12-10 سانتیمتر، اندازه گیری محل تزریق و مقایسه با پوست سالم در 72 ساعت پس از زمان تزریق، انجام معاینات بالینی و کالبد گشایی در دامهای راکتور مثبت و مشکوک، نمونه برداری از اندام و بافتهای با ضایعات قابل رویت و در صورت عدم وجود ضایعات قابل رویت نمونه برداری از عقده های لنفاوی در دسترس، انجام مطالعات باکتری شناسی، واکنش زنجیر پلیمراز و آسیب شناسی روی نمونه ها. از مجموع یک هزار راس بز 7 راس واکنش مثبت و 4 راس واکنش مشکوک نشان دادند. در کالبد گشایی راکتورهای مثبت و مشکوک 6 راس بدمن ضایعات قابل رویت و 5 راس با ضایعات قابل رویت بودند. در دامهای بدون ضایعات قابل رویت مایکوباکتریوم جدا نشد. اما در 4 راس از دامهای با ضایعات مایکوباکتریوم جدا شد. که آزمایشات تفریقی 3 مورد گونه توبرکولوزیس را نشان دادند. آزمایش واکنش زنجیر پلیمراز (PCR) نتایج فوق را تایید کرد. و مطالعات آسیب شناسی نیز ضایعات گرانولومایی تیپیک سلی را نشان دادند. این مطالعه اولین تحقیق در زمینه مایکوباکتریوم در بز می باشد که در ایران انجام شده است، که نشان می دهد در کشور ایران وقوع سل در بز قابل انتظار است. لذا می توان اظهار کرد: 1- ضرورت انکار ناپذیر مراقبت بیش از پیش بز در ایران با توجه به نقش اپیدمیولوژیک این حیوان در بیماری سل 2- تحت پوشش قرار دادن بز در برنامه کنترل و ریشه کنی سل 3- تحقق دو بند فوق نه تنها کمک شایانی به ریشه کنی سل گاوی میکند بلکه در شناسایی بز مبتلا و نیز تامین سلامت و حفظ بهداشت عمومی بسیار ارزشمند خواهد بود. مجله دانشکده دامپزشکی دانشگاه تهران، (1381)، دوره 57، شماره 3، 26-21