تاثیر یک دوره ی برنامه ی بازتوانی بر عملکرد سیستولی و توده ی بطن چپ در بیماران پس از سکته ی قلبی

تاثیر مثبت برنامه های بازتوانی ورزشی در بیماران قلبی در تحقیقات مختلف به اثبات رسیده است، اگر چه بهبود در عملکرد سیستولی و جلوگیری از فرآیند ریمودلینگ در نتیجه ی این برنامه جای بحث و تحقیق دارد. هدف از تحقیق حاضر بررسی تاثیر 8 هفته برنامه ی بازتوانی بر عملکرد سیستولی و توده ی بطن چپ در بیماران مبتلا به سکته ی قلبی بود.
بدین منظور تعداد 29 نفر بیمار مبتلا به سکته ی قلبی (15 نفر گروه تجربی و 14 نفر گروه شاهد) به مدت 8 هفته هر هفته 3 جلسه و هر جلسه 1 ساعت با شدت 65 تا 85 درصد حداکثر ضربان قلب بیشینه در برنامه ی بازتوانی شرکت کردند. قبل از شروع برنامه ی بازتوانی و بعد از آن از بیماران برای ارزیابی عملکرد سیستولی و توده ی بطن چپ اکوکاردیوگرافی دو بعدی و M-mode انجام شد. سپس داده ها با استفاده از آزمون ANCOVA و Paired-t در سطح آلفای 5 درصد تجزیه و تحلیل شد.
نتایج تحقیق نشان داد برنامه ی بازتوانی بهبود معنی داری در شاخص های عملکرد سیستولی در بیماران ایجاد کرد. در پایان برنامه ی بازتوانی قطر پایان دیاستولی در گروه شاهد نسبت به گروه تجربی افزایش پیدا کرد. در گروه تجربی حجم پایان دیاستولی و حجم پایان سیستولی کاهش معنی داری و کسر جهشی و حجم ضربه ای به طور افزایش معنی داری پیدا کردند. توده ی بطن چپ در گروه تجربی کاهش معنی دار داشت اما این کاهش در مقایسه با گروه شاهد معنی دار نبود.
با توجه به نتایج به دست آمده، به نظر می رسد برنامه ی بازتوانی قلبی به مدت 8 هفته هر هفته 3 جلسه و هر جلسه 1 ساعت باعث بهبود در عملکرد سیستولی در بیماران مبتلا به سکته قلبی می شود و از فرآیند بزرگ شدن قلب جلوگیری می کند.