اثر یک وهله فعالیت مقاومتی بر غلظت ادراری 8 هیدروکسی 2 دی آکسی گوانوزین (8-oHdG) در ورزشکاران و غیرورزشکاران

رادیکال های آزاد و گونه فعال اکسیژن درنتیجه متابولیسم طبیعی در سلول ها به طور مداوم تولید می شوند و تحت شرایط استرس سایکولوژیکی و جسمی افزایش می یابند. استرس اکسیداتیو شرایطی است که در آن تولید گونه فعال اکسیژن فراتر از ظرفیت سیستم آنتی اکسیدانی به منظور خنثی سازی این پراکسیدان ها باشد. در این شرایط، پروتئین ها، لیپیدها و اسیدهای نوکلییک آسیب می بینند. بنابراین، هدف از این پژوهش بررسی اثر یک وهله فعالیت مقاومتی با شدت 80% یک تکرار بیشینه، بر بیومارکر آسیب اکسیداتیو DNA (8- هیدروکسی-2- دی اکسی گوانوزین) می باشد.
در این پژوهش نیمه تجربی 9 ورزشکار پرورش اندام و 9 فرد غیرورزشکار به صورت تصادفی انتخاب شدند. همه آزمودنی ها یک وهله فعالیت مقاومتی شامل 4 ست پرس سینه، پرس پا، سر شانه، جلو بازو و لت را با شدت 80% یک تکرار بیشینه انجام دادند. نمونه گیری خون قبل و بلافاصله پس از فعالیت مقاومتی و نمونه های ادرار قبل، بلافاصله، 3 ساعت و 24 ساعت بعد از فعالیت مقاومتی در هر دو گروه جمع آوری گردید و جهت تعیین غلظت لاکتات و 8-OHdG استفاده شد.
غلظت 8-OHdG ادراری، بیومارکر آسیب اکسیداتیو DNA، بلافاصله و 24 ساعت پس از فعالیت مقاومتی در ورزشکاران به طور معناداری پایین تر از غیرورزشکاران بود (05/0P<). نتایج درون گروهی نشان داد که غلظت 8-OHdG ادرار غیرورزشکاران در بلافاصله، 3 ساعت و 24 ساعت بعد از فعالیت مقاومتی شدید نسبت به قبل از فعالیت به طور معناداری بالاتر بود (05/0P<) اما در ورزشکاران پرورش اندام فقط 24 ساعت پس از فعالیت مقاومتی افزایش معنادار در غلظت 8-OHdG ادرار مشاهده شد (05/0P<).
نتایج نشان داد که آسیب اکسیداتیو DNA در ورزشکاران پرورش اندام نسبت به غیرورزشکاران کمتر می باشد. این امر ممکن است به دلیل سابقه تمرینات منظم مقاومتی در ورزشکاران پرورش اندام باشد و امکان دارد که ظرفیت آنتی اکسیدانی در ورزشکاران به دلیل تمرینات منظم ورزشی تقویت شده باشد.