بررسی سطح پلاسمایی بتا دو میکروگلوبولین در بیماران همودیالیزی مبتلا به سندروم تونل کارپ

در بیماران دیالیزی به علت دفع ناکافی ذرات آملوییدی، بتا دو میکروگلوبولین بر روی ساختمان های اطراف مفصلی رسوب کرده و منجر به ایجاد عوارضی مانند سندروم تونل کارپ می گردد. با توجه به اهمیت اندازه گیری سطح پلاسمای بتا دو میکروگلوبولین به منظور جلوگیری از عوارض سندروم تونل کارپ این طرح در مرکز دیالیز کاشان انجام شد.
مطالعه حاضر به صورت مقطعی بر روی 60 بیمار تحت همودیالیز به مدت بیشتر از 10 سال از طریق فیستول و با غشاء low flux انجام گرفت. از بیماران cc 5 نمونه خون وریدی در وضعیت ناشتا جهت سنجش میزان بتا دو میکروگلوبولین به روش الایزا جمع آوری گردید. تعیین سندروم تونل کارپ نیز بر اساس نتیجه نوار عصب-عضله شخص و توسط نورولوژیست صورت پذیرفت.
میانگین سن بیماران 2/13±3/59 سال بود و در کل 44 نفر (3/73 درصد) از این بیماران مبتلابه سندروم تونل کارپ بودند. سطح پلاسمایی بتا دو میکروگلوبولین در بیماران همودیالیزی دارای سندروم 2/6± 2/52 و در در بیماران همودیالیزی بدون سندرم 1/6± 8/44 میکروگرم برلیتر بود و این اختلاف معنی دار بود (002/0=P).
شیوع سندروم تونل کارپ در بیماران همودیالیزی با سطح پلاسمایی بتا دو میکروگلوبولین مرتبط بوده و توصیه می شود در این بیماران سطح پلاسمایی بتا دو میکروگلوبولین به طور مرتب اندازه گیری شود.