هنرهای نمایشی و بررسی آن در هفت​پیکر نظامی

هفتپیکر نمونه کوچک ولی پرماجرایی از هنرنمایی نظامی است که میتوان تمثیلها و نمادهای گسترده آن را تفکیک کرد و به قالبهای دیگر هنری تعمیم داد. هنرهای نمایشی یکی از راه ها و منافذی است که با ورود ادبیات کهن و عرفانی - اخلاقی و تاریخی ایران به آن، انتقال و معرفی همگانی این آثار به جهان بیشتر فراهم خواهد شد. آثار نظامی دنیایی از رنگ، تصویر، صدا و حرکت را پیش چشم خواننده ترسیم میکند. ادبیات فارسی و به ویژه شعر ایرانی همواره ظرفیتهای داستانی ارزشمندی را برای اقتباس نمایشی در خود داشته و این ظرفیت، گهگاه در آثار نمایشی معدودی بهخوبی اقتباس شده است.
گنبد سیاه تمثیلی از هبوط «حضرت آدم» به زمین است که همین نماد به تنهایی یکی از زمینه های لازم را برای به نمایش کشیدن داستان در سالنهای تئاتر ایران و جهان را فراهم میکند. گنبد سیاه یک پرده از هفت پرده نمایشی است که از سراسر جهان گردآوری شده و هدفی معنوی و اخلاقی را دنبال میکند. درونمایه عشقی و زبان تصویری نظامی، عنصر هیجان و غافلگیری بر جذابیتهای نمایشی این اثر میافزاید.