اثر تیمار غوطه وری کلریدکلسیم در خصوصیات فیزیکوشیمیایی و عمر انباری میوه ی کیوی

نرم شدن بافت و به دنبال آن شیوع پوسیدگی خاکستری، مهم ترین عامل محدود کننده عمر انباری میوه کیوی است. در این پژوهش اثر غوطه وری میوه در غلظت های مختلف کلریدکلسیم (0، 1، 2، 4 و 8 درصد) و به مدت 2، 4 و 8 دقیقه در بهبود خصوصیات فیزیکوشیمیایی و افزایش عمر انبارداری میوه ی کیوی مورد بررسی قرار گرفت. پس از تیماردهی، میوه ها در دمای 5‎/0 درجه سانتی گراد و رطوبت نسبی 90-85 درصد به مدت 18 هفته انبار شدند. خصوصیاتی چون میزان کاهش وزن، سفتی بافت میوه، TSS، TA، TSS/TA، pH عصاره، اسیدآسکوربیک و شاخص L* سطح پوست و گوشت میوه، شاخص a* گوشت میوه با فاصله ی 6 هفته یکبار و به مدت 18 هفته انبارداری اندازه گیری شدند. نتایج نشان داد که میوه های غوطه ور شده به مدت 4 و 8 دقیقه در محلول کلریدکلسیم با غلظت 4 و 8 درصد بیشترین سفتی (4‎/3 کیلوگرم) را داشتند. هم چنین میزان کاهش وزن در شاهد نسبت به کلیه تیمارهای کلریدکلسیم حداکثر (3‎/0 کیلوگرم) بود. کلریدکلسیم با جلوگیری از افزایش TSS باعث کاهش نسبت TSS/TA شد. شاخص L* با سفتی میوه رابطه مثبتی داشت، بطوری که تیمارهای 2، 4 و 8 درصد کلریدکلسیم، از میزان درخشندگی بیشتری (متوسط 47) برخوردار بودند. اسیدآسکوربیک در طول دوره انبارمانی افزایش یافت و بالاترین میزان آن در شاهد مشاهده شد. مقادیر pH و TA روند نسبتا ثابتی در طول انبارداری داشتند. در نهایت، کلریدکلسیم با جلوگیری از افزایش TSS و حفظ سفتی میوه سبب افزایش عمر انباری و کیفیت میوه کیوی شد.