الگوهای مصورسازی داستان (بررسی دو نگاره در خسرو و شیرین نظامی)

نگارگران مضامینی مختلف از متون ادبی را به تصویر می کشیدند. اما تصویرگری اثر ادبی آنگاه جذبه بیشتری پیدا می کرد که نگارگر داستانی را با مضمون هنرمندی یک نقاش به نقش درمی آورد. داستانی که از بیشترین ارتباط با زندگی، علایق و تمایلات نگارگر برخوردار است. چنین مضمونی این سوال را در ذهن مخاطب، و بی تردید در ذهن نگارگر، ایجاد می کند که چه شیوه ای را برای تصویرگری این مضمون باید برگزید؟
در این جستار درصدد هستیم تا ضمن مطرح ساختن دو فرضیه، شیوه های مصورسازی داستانی با مضمون هنرمندی یک نقاش را مورد بررسی قرار دهیم. این پژوهش بررسی دو نگاره از میرک با مضمون هنرمندی شاپور نقاش در خسرو و شیرین نظامی را شامل می شود.
در این بررسی در پی آنیم تا ضمن تحلیل شیوه های مصورسازی مضمون هنرمندی نقاش، کارکرد و نقش هر یک از شیوه-های محتمل را نیز مورد تبیین قرار دهیم. همچنین درصدد هستیم تا به الگویی از مصورسازی مضمون هنرمندی نقاش دست یابیم.