اثر هورمون های تیروئیدی بر ترشح اسید و پیسین معده در شرایط پایه و تحریک شده با تحریک الکتریکی عصب واگ در موش صحرایی

هورمون های تیروییدی بر ترشح اسید و پپسین معده اثر می گذارند. با توجه به اینکه مکانیسم اثر این هورمون ها بر ترشحات معده کاملا مشخص نشده است، در این مطالعه اثر تحریک عصب واگ در ترشح اسید و پپسین موش های صحرایی هیپوتیروئید و هیپرتیرویید با گروه شاهد مقایسه شده است. هر گروه شامل هشت حیوان با میانگین وزنی 246±5 گرم از هر دو جنس بود. برای ایجاد هیپوتیروییدی و هیپرتیروییدی به ترتیب متی مازول 500) میلی گرم در هر لیتر آب آشامیدنی(به مدت 20 روز و تیروکسین 500) میکروگرم در هر لیتر آب(به مدت 35 روز در اختیار حیوانات قرار گرفت. حیوانات پس از بی هوشی با تزریق داخل صفاقی تیوپنتال سدیم 50) میلی گرم در کیلوگرم وزن بدن(، تراکئوستومی، لاپاراتومی و واگوتومی شده و برای جمع آوری ترشحات، کانولی از طریق دئودنوم به معده وارد گردید. با تحریک انتهای محیطی عصب واگ، مقدار ترشح اسید و پپسین اندازه گرفته شد. ترشح اسید در اثر تحریک واگ در گروه شاهد، هیپوتیرویید و هیپرتیرویید به ترتیب 45.1±0.9، 19.6±1.4 و 56.7±0.8 میکرومول در پانزده دقیقه بود که نشان دهنده به ترتیب کاهش و افزایش معنی دار نسبت به گروه شاهد می باشد (P<0.0001). مقدار ترشح پپسین در اثر تحریک واگ نیز در گروه هیپوتیرویید و هیپرتیرویید به ترتیب 1.3 ±0.09 و 12.4±0.3 میکروگرم در پانزده دقیقه بود که به ترتیب کاهش و افزایش معنی دار را در مقایسه با گروه شاهد 5.9±0.4) میکروگرم(نشان می دهد (P<0.0001). نتایج به دست آمده نشان داد که هورمون تیروییدی می توانند پاسخ ترشحی معده به تحریک واگ را تغییر دهند.