اثر کوتاه مدت درمان با متیل پردنیزولون به روش پالس بر متابولیسم کلسیم و فسفر

درمان با پالس گلوکوکورتیکوئید از روش های رایج برای معالجه بعضی از بیماری های با منشا ایمنی است. با توجه به اثرات شناخته شده درمان طولانی مدت با گلوکوکورتیکوئیدها بر متابولیسم استخوان، کلسیم، فسفر و کم بودن مطالعات انجام شده راجع به اثرات درمان با پالس، تصمیم به انجام این مطالعه گرفته شد. هدف از این مطالعه بررسی اثر درمان با متیل پردنیزولون به روش پالس بر سطح سرمی و ادراری کلسیم و فسفر و میزان هورمون پاراتیروئید (PTH) سرم بوده است. در این بررسی آینده نگر، 40 بیمار که به علل مختلف پالس متیل پردنیزولون دریافت کردند، مورد مطالعه قرار گرفتند. بیماران دچار نارسایی کلیه و کسانی که داروهای موثر بر متابولیسم کلسیم و فسفر دریافت می کردند از مطالعه حذف شدند. کلسیم تام، فسفر، کراتینین و PTH سرم و کلسیم، فسفر و کراتینین ادرار قبل و در روزهای اول، دوم و سوم بعد از دریافت پالس اندازه گیری شد. سطح PTH و کلسیم تام سرم و کلسیم ادرار تغییر قابل توجهی نداشت ولی فسفر سرم کاهش داشت و در روز دوم به حداقل رسید. هم زمان فسفر ادرار افزایش نشان داد. نتایج نشان می دهد که درمان با پالس گلوکوکورتیکوئید مستقیما دفع کلیوی فسفر را افزایش داده ولی بر روی متابولیسم کلسیم اثر قابل توجهی ندارد.