مقایسه تاثیر اکسی توسین وریدی با میزوپروستول رکتال در مرحله سوم زایمان بعد از القاء سقط طبی در سه ماهه دوم حاملگی

القای سقط طبی در سه ماهه دوم حاملگی به دلایل مختلف می تواند صورت گیرد. سقط سه ماهه دوم می تواند عامل عوارض زیادی از جمله احتباس جفت و خون ریزی باشد. از داروهای متعددی از خانواده اکسی توسین، ارگوت ها و پروستاگلاندین ها جهت کنترل و بهبود شرایط مرحله سوم زایمان استفاده می شود. هدف این مطالعه مقایسه کارایی اکسی توسین وریدی و میزوپروستول رکتال در اداره مرحله سوم زایمان در ختم بارداری های سه ماهه دوم می باشد.
در این مطالعه کارآزمایی بالینی تعداد 80 نفر از زنان حامله بین هفته 14 تا 24 بارداری انتخاب شدند و به صورت تصادفی در دو گروه مداخله با اکسی توسین وریدی شامل 20 واحد اکسی توسین در یک لیتر سرم نرمال سالین در طی یک ساعت و گروه gμ400 میزوپروستول رکتال جهت کنترل مرحله سوم زایمان تقسیم شدند.
بر اساس نتایج این مطالعه تعداد موارد احتباس جفت در گروه میزوپروستول (سه نفر معادل 5/7%) به صورت معنی داری پایین تر از گروه اکسی توسین (10 نفر معادل 25%) بود (034/0P=). هم چنین میانگین مدت زمان خروج جفت در گروه میزوپروستول هم اختلاف معنی داری با گروه اکسی توسین داشته و پایین تر بود (به ترتیب 95/7 دقیقه در برابر 22/19 دقیقه، 015/0P=). میزان افت هموگلوبین در دو گروه تفاوت معنی داری نداشت.
بر اساس نتایج مطالعه ما استفاده از میزوپروستول رکتال در مرحله سوم سقط سه ماهه دوم حاملگی، می تواند در مقایسه با اکسی توسین وریدی در کاهش تعداد موارد احتباس و کاهش مدت زمان خروج جفت موثر بوده اما تغییر چندانی در میزان خون ریزی ناشی از سقط ایجاد نمی کند.