بررسی آسیب پذیری کاربری های شهری در مسیرهای راه پیمایی با رویکرد پدافند غیرعامل - مطالعه موردی: کلان شهر اصفهان

برنامه ریزی کاربری اراضی شهری از مهم ترین برنامه هایی است که می تواند در ایجاد محیطی ایمن و پایدار در شهرها موثر واقع شود. کاهش آسیب پذیری کاربری های شهری و مدیریت بهینه بحران در جهت تقلیل میزان خسارات با بهره گیری از رویکردهای جدید مدیریت بحران از قبیل پدافند غیرعامل از مهم ترین اهدافی است که امروزه برنامه ریزان و مدیران شهری درصدد اجرای آن در کلان شهرها می باشند. وقوع هر گونه بحران به ویژه بحران های انسانی (شورش ها و آشوب های شهری و حوادث ثانویه ناشی از آن ها از قبیل سرقت، آتش سوزی و تخریب) در کلان شهرها می تواند باعث آسیب رسانی به کاربری های شهری و ایجاد ناامنی در شهر شود. مسیرهای راه پیمایی کلان شهر اصفهان نیز در برابر این بحران ها می تواند بسیار آسیب پذیر باشد. به نظر می رسد که آسیب پذیرترین کاربری های واقع در مسیرهای هشت گانه راه پیمایی همان کاربری هایی هستند که پراکنش فضایی آن ها در مسیرهای راه پیمایی زیاد می باشد. مطالعات و مشاهدات میدانی انجام گرفته در این مسیرها و ترسیم نقشه ها در محیط GIS و سپس محاسبه میزان آسیب پذیری کاربری ها بر اساس فرمول سطح بندی نشان می دهد که بانک ها و موسسات مالی و مراکز تجاری واقع در مسیرهای راه پیمایی در معرض آسیب پذیری بسیار زیادی قرار دارند و باید به هنگام وقوع بحران و حتی پیش از وقوع آن تحت مراقبت قرار بگیرند. به عبارت دیگر کثرت پراکنش این دو کاربری در مسیرهای راه پیمایی باعث آسیب پذیری بالای آن ها شده است. ایزوله کردن، مراقبت شدید و متعادل سازی پخشایش فضایی این دو کاربری از راهبردهای مهم برای کاهش آسیب پذیری آن ها به شمار می رود.