شیوع راشی تیسم در کودکان مبتلا به پنومونی

راشی تیسم به دلیل نبود مینرالیزاسیون استخوان های در حال رشد یا بافت استویید است که تغییرات مشخصه ی آن، در انتهای استخوان های بلند در پرتونگاری دیده می شود و در مراحل بعدی، علایم بالینی نمایان می شوند. بررسی ها نشان داده است، که ارتباطی میان راشی تیسم و پنومونی وجود دارد. افزایش احتمال عفونت با راشی تیسم، ممکن است به علت اختلال دستگاه ایمنی، فاگوسیتوز و تغییرات فیزیکی، قفسه ی سینه باشد. هدف از این پژوهش، بررسی شیوع راشی تیسم در کودکان زیر پنج سال مبتلا به پنومونی بود. شمار 80 کودک کمتر از پنج سال بستری با پنومونی (گروه 1)، برای تشخیص راشی تیسم از نظر بالینی، پرتونگاری و بیوشیمی بررسی شدند. همزمان، 80 کودک سالم هم سن بدون پنومونی (گروه 2)، به طور اتفاقی برگزیده شده و بررسی های همانند بر روی آنها انجام شد. راشی تیسم در 12.5 درصد گروه 1 و در 1.25 درصد گروه 2 وجود داشت، که از نظر آماری تفاوتی چشمگیر در میان دو گروه وجود داشت (P=0.02). در کودکانی، که ویتامین D مصرف نکرده بودند، شیوع راشی تیسم شایع تر بود. راشی تیسم ممکن است یک عامل مهم آماده کننده ی پنومونی در کودکان زیر پنج سال باشد و پیش گیری از آن با مصرف ویتامین D، ممکن است به کاهش پنومونی در این کودکان منجر شود.