مقایسه ی دو روش واکسیناسیون هپاتیت B و پیگیری 20 ماهه در بیماران همودیالیزی

بیماران دیالیزی در معرض ابتلا به هپاتیت هستند و واکسیناسیون در این بیماران حیاتی است. روش های مختلفی برای واکسیناسیون این بیماران به کار می رود که نتایج متفاوت و گاهی متناقض دارد. هدف از انجام این مطالعه بررسی مقایسه ای واکسیناسیون هپاتیت به صورت دوز کم داخل جلدی با دوز بالای داخل عضلانی در بیماران همودیالیزی بود.
در یک مطالعه ی کارآزمایی بالینی در 24 بیمار همودیالیزی، در دو گروه دو روش واکسیناسیون داخل جلدی و داخل عضلانی انجام شد و تیتر آنتی بادی 1 و 3 ماه پس از خاتمه ی واکسیناسیون در بیماران اندازه گیری شد. به دلایل مختلف 8 بیمار از مطالعه خارج شدند و در 16 بیمار باقی مانده تیتر آنتی بادی 14و 20 ماه پس از واکسیناسیون انجام گرفت.
میانگین تیتر آنتی بادی در شروع مطالعه در دو گروه اول و دوم، به ترتیب 1/3 ± 9/3 و 3/3 ± 8/4 میلی واحد در میلی لیتر بود (569/0 = P). میانگین سطح آنتی بادی 1 و 3 ماه پس از پایان واکسیناسیون در بیماران مورد مطالعه به ترتیب 59±4/190 و 9/83 ± 3/223 میلی واحد در میلی لیتر بود (001/0 > P). میانگین تیتر آنتی بادی برای این بیماران در ماه 14 برابر با 2/164 ± 4/144 و در ماه 20 برابر با 34 ± 2/45 میلی واحد در میلی لیتر بود (001/0 > P).
دو روش واکسیناسیون در بیماران به یک میزان موثر بود. تیتر آنتی بادی در بیماران دو گروه به تدریج کاهش یافت و پس از 20 ماه به حداقل رسید.