مطالعه ایمونوسیتوشیمی کبد، طحال و روده ماهی قزل آلای رنگین کمان ایمن شده با آنتی ژن ویبریو آنگوئیلاروم

بیماری ویبریوزیس یکی از بیماری های مهم در صنعت آبزی پروری است که با واکسیناسیون قابل پیشگیری می باشد.
در این تحقیق به منظور بررسی موقعیت قرار گرفتن لیپوپلی ساکارید دیواره سلولی باکتری ویبریو آنگوئیلاروم به عنوان آنتی ژن تزریقی در سطح سلولی بافت های کبد، طحال و قسمت قدامی روده ماهی قزل آلای رنگین کمان ایمن شده مورد مطالعه ایمونوسیتوشیمی در سطح میکروسکپ الکترونی قرار گرفت.
یک ساعت پس از تزریق آنتی ژن فوق به روش داخل صفاقی، از بافت های مورد نظر نمونه گیری و مقاطع آماده شده به روش رنگ آمیزی ایمنی غیرمستقیم با استفاده از آنتی بادی پلی کلونال خرگوش علیه لیپوپلی ساکاراید باکتری، نشاندار شده با پروتیئن A متصل به طلا تهیه شدند. مقاطع بوسیله میکروسکوپ الکترونی مورد مطالعه قرار گرفته و محل تلاقی آنتی ژن و آنتی بادی نشاندار شده بعنوان مکان های انتشار لیپوپلی ساکاراید در سطح سلول مشخص گردید. در کنترل نوع اول از آنتی بادی خرگوش متصل به آنتی ژن ویبریو آنگوئیلاروم (ترکیب آنتی ژن و آنتی بادی) و در کنترل نوع دوم از سرم پیش ایمن خرگوش که فاقد آنتی بادی بر علیه آنتی ژن های مورد نظر بود بعنوان کنترل های منفی استفاده شد.
در بررسی مقاطع تهیه شده به روش ایمونوسیتوشیمی، مشخص شد که نشان ها در سرتاسر سطوح سلولی بافت های مذکور اعم از سیتوپلاسم، هسته، فضای بین سلولی، غشاء پایه و بافت همبند توزیع یافته اند. در اکثر موارد تراکم نشان ها در سیتوپلاسم بیشتر از هسته بود. در مورد کنترل های منفی نیز همچنان که انتظار می رفت، هیچ گونه نشانی در سطح سلول مشاهده نشد.
نتیجه گیری نهایی: در این مطالعه نشان داده شد که لیپوپلی ساکاراید ویبریو آنگوئیلاروم در تمامی سطوح سلولی کبد، طحال و روده قدامی ماهی قزل آلای رنگین کمان ایمن شده گسترش یافته بود.