اثر تنش خشکی و منابع کودی بر عملکرد و اجزای عملکرد گلرنگ (Carthamus tinctorius L.)

این آزمایش با هدف بررسی اثر تنش خشکی و منابع کودی بر عملکرد و اجزای عملکرد گلرنگ (Carthamus tinctorius L.) به صورت کرت های خرد شده با طرح پایه بلوک های کامل تصادفی در سه تکرار در مزرعه تحقیقاتی دانشکده کشاورزی دانشگاه ارومیه در سال زراعی 89-1388 اجرا شد. تیمارها شامل، آبیاری کامل (I1)، قطع آبیاری در مرحله رشد رویشی (I2) و زایشی (I3)، به عنوان کرت های اصلی و منابع کودی شامل بدون کود (شاهد) (C)، اوره (U)، کود آلی هیومیکس (O)، بیولوژیک (نیتروکسین (N) و بیوسولفور (B))، تلفیقی: (اوره + هیومیکس + نیتروکسین) (T1) و (اوره + هیومیکس + بیوسولفور) (T2)، به عنوان کرت‎های فرعی بودند. نتایج نشان داد که اثر متقابل تنش کم آبی و منابع کودی بر تعداد طبق در بوته، وزن هزار دانه و درصد روغن گلرنگ معنی دار بود. بیشترین تعداد طبق در بوته (3/18) در تیمار I1T2 و کمترین تعداد آن (4/10) در I2U دیده شد. بالاترین (7/44 گرم) و پایین ترین (05/32 گرم) وزن هزار دانه نیز به ترتیب در تیمارهای I3T2 و I1O بدست آمد. تیمارهای I1B و I3C به ترتیب بیشترین و کمترین میزان روغن را دارا بودند. از تیمار I1، بیشترین مقدار عملکرد بیولوژیک (6/8819 کیلوگرم در هکتار) بدست آمد، در حالیکه کمترین مقدار آن در تیمارI2 مشاهده شد. تیمار های آبیاری I1 و I2 بیشترین و کمترین وزن دانه در طبق و عملکرد دانه را دارا بودند. بیشترین مقدار عملکرد دانه (2830 کیلوگرم در هکتار) در تیمار T2 و کمترین مقدار آن (4/1845 کیلوگرم در هکتار) در تیمار بدون کود بدست آمد. به طور کلی، اعمال تنش کم آبی در مرحله رشد رویشی باعث بیشترین کاهش در اکثر صفات مرتبط با عملکرد و اجزای عملکرد گلرنگ شد. در بین منابع کودی، تیمار کود تلفیقی (اوره + هیومیکس + بیوسولفور) بیشترین اثر مفید بر تولید گلرنگ داشت.