بررسی موانع پداگوژیک در توسعه ی آموزش الکترونیکی: مطالعه ی موردی دانشگاه علوم پزشکی جندی شاپور اهواز

پژوهش حاضر به بررسی موانع پداگوژیک (انعطاف پذیری، ابزارهای برقراری ارتباط، یادگیرنده محوری، مدیریت برنامه ها و منابع و ارزیابی) در توسعه ی آموزش الکترونیکی دانشگاه علوم پزشکی جندی شاپور اهواز در سال 1390-1389 می پردازد. این تحقیق از نوع توصیفی- مقطعی می باشد و جامعه ی آماری شامل تمامی اعضای هیات علمی این دانشگاه می باشد. پرسشنامه ی محقق ساخته که پایایی آن 96درصد است، با استفاده از آزمون آلفای کرانباخ محاسبه شده است، و روایی آن توسط متخصصان تایید گردید. جهت محاسبه ی نتایج از آزمون کای اسکوور استفاده شده است و همچنین برای رتبه بندی موانع از تست فریدمن استفاده شده است. نتایج تحقیق نشان داد که همه ی عوامل به ترتیب شامل: ارزیابی، یادگیرنده محوری، ابزارهای برقراری ارتباط، انعطاف پذیری و مدیریت برنامه ها و منابع از موانع توسعه ی آموزش الکترونیک در دانشگاه علوم پزشکی جندی شاپور اهواز هستند.