مقایسه تغییرات ACTH و کنترل درد در دو روش بی دردی وریدی و اپیدورال مداوم در بیماران جراحی ارتوپدی اندام تحتانی

علیرغم پیشرفت های چشمگیر در زمینه ی شناسایی مکانیسم دردهای حاد، روش های کنترل این نوع دردها، به ویژه بلافاصله پس از عمل جراحی اغلب غیر موثرند. پمپ بی دردی تحت کنترل بیمار(Patient controlled analgesia) به صورت تزریق مداوم داخل وریدی(PCIA) و اپیدورال(PCEA) دو نمونه از روش های پیشرفته جهت کنترل درد بعد از جراحی های بزرگ محسوب می شوند. هدف این مطالعه تعیین میزان اثر بخشی این دو روش در بیماران نامزد عمل جراحی ارتوپدی اندام تحتانی است که با استفاده از اندازه گیری میزان درد به ویژه با بررسی پاسخ آدرنوکورتیکال بیماران و اندازه گیری سطح خونیACTH انجام گرفته است.
مطالعه حاضر بصورت یک کارآزمایی بالینی تصادفی (RCT) در 60 بیمار در بیمارستان حضرت رسول اکرم(ص) طی دوازده ماه انجام شده است. 60 بیمار با سن 19 تا 56 سال در کلاس بیهوشی(ASA) یک و دو به صورت تصادفی در دو گروه 30 نفری PCEA و PCIAدر این مطالعه شرکت نمودند. میزان درد بیماران با روش اندازه گیری سطح هورمونی ACTH، مقیاس بینایی درد (Visual analogue scale VAS) در ساعت های قبل، بلافاصله بعد از عمل، 12 و 24 ساعت بعد از عمل ارزیابی شد و میزان آرام بخشی بر اساس معیار آرامبخشی رمسی (RSS) در همان زمان ها ثبت گردید.
مشخصات جمعیتی در دو گروه به جز جنس تفاوت معنی داری با هم نداشت. این مطالعه نشان می دهد که 12 ساعت پس از شروع پمپ درد و 24 ساعت پس از آن، میان دو گروه PCEA و PCIA تفاوت معناداری در میزان ACTH، VAS و RSS وجود دارد. میزان ACTH و VAS در گروه PCEA به صورت قابل ملاحظه ای در مقایسه با گروه PCIA کمتر بود ولی میزان RSS در گروه PCEA به صورت قابل ملاحظه ای بیشتر از PCIA نشان داده شد.
این مطالعه نشان می دهد که درد پس از جراحی و میزان ACTH در بیماران PCEA نسبت به بیماران PCIA کمتر بوده است و گروه PCEA نمره آرام بخشی بالاتری را نسبت به PCIA نشان می دهد.