بررسی تاثیر کاربرد آب های شور زیر زمینی بر ویژگی های خاک و عملکرد سه گونه مرتعی در اراضی شور

با بهره گیری از منابع آب شور زیر زمینی می توان ضمن صرفه جویی در کاربرد آب شیرین، با گزینش گیاهان مرتعی مناسب به تولید علوفه در اراضی شور پرداخت. بدین منظور باید ضمن بررسی شرایط محیطی (اقلیم، آب، خاک و...)گونه های سازگار در هر ناحیه آب و هوایی تعیین شود و با توجه به آستانه بردباری این گیاهان در برابر شرایطی چون خشکی، گرما، شوری و...از آنها برای اصلاح و احیاء مراتع مخروبه یا در حال تخریب بهره گیری نمود. به همین منظور در این بررسی در منطقه ای که دارای آب شور زیر زمینی(dS/m 25‎/11=EC، 7‎/16=SAR)‎ و همچنین خاک شور و قلیا (%2‎/30= ESP، dS/m 3‎/27=EC) بود، برای کاشت سه گونه مرتعی آتریپلکس، اشنان و قره داغ گزینش شد. بذر ها از نقاط مختلف استان جمع آوری و در گلدان های پلاستیکی در نهالستان کاشته شدند. گیاهان پس از رشد یک ما هه به عرصه طبیعی منتقل و بنابر طرح آماری اسپلیت پلات مستقر شدند. آبیاری بر پایه تبخیر و تعرق بالقوه منطقه، در دور های 10 و 20 روزه به صورت جوی و پشته ای، با آب شور و با محاسبه برخه آبشویی مناسب معادل 3‎/0 انجام شد. گیاهان پس از رشد شش ماهه از محل طوقه قطع و پس از خشک کردن در دمای 60 درجه سلسیوس وزن ماده خشک آنها مورد مقایسه آماری قرار گرفت. نتایج بدست آمده نشان می دهد که بین وزن ماده خشک گیاهان مورد آزمایش و در دوره های آبیاری بکار رفته اختلاف معنی داری(01‎/0>p)‎ وجود دارد. در بین گیاهان مورد آزمایش گیاه آتریپلکس توانسته است عملکرد بهتری به ویژه در دوره ده روزه آبیاری از خود نشان دهد. از سوی دیگر آبشویی انجام شده توانسته است شوری افق های سطحی خاک را کاهش دهد که میزان کاهش شوری در دور ده روزه بیشتر از بیست روزه بوده است.