ایمنی نسبت به واکسن هپاتیت B در بیماران مبتلا به تالاسمی ماژور بر اساس مدت زمان پس از تزریق واکسن

ویروس هپاتیت B از عوامل ایجاد کننده هپاتیت حاد و مزمن است. افراد مبتلا به تالاسمی ماژور به علت بستری های مکرر و دریافت خون، بیشتر مستعد ابتلا به عفونت ناشی از این ویروس می باشند. اطمینان از وجود آنتی بادی بر علیه ویروس مذکور به دنبال واکسیناسیون در این بیماران ضروری است. این مطالعه با هدف تعیین سطح ایمنی نسبت به واکسن هپاتیت B طی زمان سپری شده پس از تکمیل واکسیناسیون در این افراد انجام شده است.
مطالعه بر روی 454 بیمار مبتلا به تالاسمی تحت پوشش مرکز بیماری های خاص در شهر کرمان که سه نوبت واکسن هپاتیت B نوع Recombinant را دریافت کرده بودند انجام شد. بر اساس فاصله زمانی از آخرین نوبت واکسیناسیون، کودکان به 6 گروه 1 سال، 2-1 سال، 3-2 سال، 4-3 سال، 5-4 سال، 5 سال و بیشتر تقسیم شدند. سطح سرمی آنتی بادی بر علیه ویروس هپاتیت براساس واحد بین المللی در لیتر (IU/Lit) به سه گروه دارای ایمنی کامل، ایمنی نسبی و فاقد ایمنی تقسیم شدند.
در 6 گروه فوق به ترتیب 28/3 درصد، 3/3 درصد، 7/5 درصد، 16/19 درصد، 3/33 درصد و 2/58 درصد افراد فاقد ایمنی بودند.
پس از گذشت 3 سال از تکمیل واکسیناسیون هپاتیت B در کودکان مبتلا به تالاسمی ماژور، از میزان ایمنی به صورت چشمگیری کاسته می شود. لذا اندازه گیری سطح ایمنی و تزریق دوز یادآور واکسن در این زمان پیشنهاد می شود.