اثر بخشی درمان شناختی- رفتاری گروهی به طور تنها و توام با آموزش روانی خانواده در بهبود علایم اختلال افسردگی اساسی در بیماران زن

افسردگی اساسی یکی از مهمترین اختلالات شایع روان پزشکی است که اثرات منفی بر زندگی بیماران و خانواده آنان به جا می گذارد. درمان های متعددی برای این بیماری پیشنهاد شده است. هدف از پژوهش حاضر بررسی تاثیر درمان شناختی-رفتاری گروهی وآموزش روانی خانواده توام با دارودرمانی در مقایسه بادارودرمانی تنها در بهبود علائم بیماران زن مبتلا به اختلال افسردگی اساسی بوده است.
این پژوهش یک کار آزمائی بالینی بود که در آن با استفاده از روش نمونه گیری در دسترس تعداد60 بیمارزن مبتلا به اختلال افسردگی اساسی بستری در بخش روان پزشکی بیمارستان هاجر شهرکرد به صورت تصادفی انتخاب شدند. سپس نمونه ها به سه گروه 20 نفره تقسیم گردیدند. گروه اول علاوه بردرمان داروئی، تحت گروه درمانی شناختی- رفتاری قرار گرفتند. گروه دوم علاوه بر دارو درمانی و گروه درمانی شناختی-رفتاری، آموزش روانی خانواده را نیز دریافت نمودند وگروه سوم به عنوان گروه کنترل، تنها تحت درمان داروئی قرار گرفتند. ابزار اندازه گیری آزمون افسردگی بک 2 بود که روی هر سه گروه قبل و بعد از مداخلات درمانی اجرا گردید.
نتایج نشان از اختلاف معنی دار بین گروه های تجربی با گروه کنترل پس از مداخلات درمانی داشت. به عبارت دیگر بین گروه درمان شناختی- رفتاری گروهی وآموزش روانی خانواده با گروه دارودرمانی، اختلاف معنی دار به دست آمد اما بین گروه درمان شناختی- رفتاری گروهی با گروه آموزش روانی خانواده تفاوت معنی دار به دست نیامد.
درمان های شناختی- رفتاری گروهی وآموزش روانی خانواده در کنار درمان دارویی نسبت به درمان های صرفا داروئی می توانند در بهبود علائم بیماران افسرده موثرتر باشند.