رابطه اضطراب اجتماعی با خودپنداره در دانش آموزان دختر پایه پنجم شهرستان جهرم

کودکان و نوجوانان برای بهره مند شدن از حداکثر ظرفیت ذهنی و توانمندی های بالقوه خود، نیازمند نگرشی مثبت نسبت به خود و محیط اطراف و انگیزه ای قوی برای حضور در صحنه عمل و اجتماع هستند. در این پژوهش ارتباط بین اضطراب اجتماعی ومولفه های آن شامل ترس اجتماعی، تعامل اجتماعی و رفتار غیر انطباقی با خودپنداره دانش آموزان دختر پایه پنجم شهرستان جهرم بررسی شده است.
در این پژوهش از روش همبستگی استفاده شد. نمونه مورد مطالعه شامل 153 دانش آموز دختر بود که با استفاده از روش نمونه گیری تصادفی خوشه ایتک مرحله ای از بین 810 نفر دانش آموز دختر کلاس پنجم انتخاب شدند و سپس با اجرای پرسش نامه اضطراب اجتماعی و خودپنداره تنسی بررسی شدند.
تحلیل داده ها به کمک روش های همبستگی پیرسون و رگرسیون خطی نشان داد که هراس اجتماعی با خودپنداره ارتباط معکوس و معناداری دارد. همچنین، بین رفتار غیر انطباقی و خودپنداره همبستگی مثبت و معناداری مشاهده شد و از بین متغیرهای پیش بین، رفتار غیر انطباقی بهترین پیش بین خودپنداره بود. سرانجام اینکه بین اضطراب اجتماعی و خودپنداره و همچنین بین تعامل اجتماعی و خودپنداره ارتباط معناداری مشاهده نشد.
هراس اجتماعی و رفتار غیر انطباقی می توانند خودپنداره را به خوبی پیش بینی کنند ولی بهترین پیش بین خودپنداره از مولفه های اضطراب اجتماعی، رفتار غیر انطباقی است.