باززایی با فراوانی بالا ازقطعات جداکشت میانگره، برگ و ریزغده گیاه سیب زمینی (Solanum tuberosum L.)

در اغلب موارد بهینه سازی کشت بافت به منظور دستیابی به درصد بالایی از باززایی اولین قدم برای انتقال ژن است. دراین تحقیق باززایی و جنین زایی دو رقم از ارقام زراعی سیب زمینی (Solanum tuberosum L.) (آگریا و مارفونا) مورد بررسی قرار گرفته است. میانگره ها، برگها و ریزغده های سیب زمینی در محیطهای حاوی تیمارهای هورمونی مختلف کشت شدند. بر اساس نتایج به دست آمده، در محیط A (محیط تعدیل شده MS حاوی 2،4-D و سوکروز) باززایی میانگره ها و برگها در غلظت 1 میلی گرم درلیتر تیدیازرون (TDZ) در مقایسه با غلظتهای 5/0 و 2 میلی گرم در لیتر آن سریع تر صورت گرفت. در محیط C (محیط تعدیل شده MS حاوی 20 گرم در لیتر گلوکوز و 2 میلی گرم در لیتر زئاتین ریبوزاید) درصد باززایی میانگره ها (اگریا 8/95 درصد، مارفونا 100 درصد)، برگها (اگریا 3/83 درصد، مارفونا 6/91 درصد) و ریزغده ها (آگریا 6/82 درصد، مارفونا3/86 درصد) بسیار بالاتر از محیط A بود. همچنین باززایی در محیط C حدود 35 روز سریع تر از محیط A (20-16 روز بعد از کشت) صورت گرفت. از طرف دیگر مراحل مختلف تشکیل جنینهای سوماتیکی هم در هر سه نوع قطعه جداکشت مشاهده شد. در نهایت محیط C به دلیل بالا بودن درصد و سرعت باززایی هر سه نوع قطعه جداکشت بهترین محیط برای باززایی ارقام سیب زمینی معرفی گردید.