بررسی تاثیر چهار جیره غذایی مختلف روی برخی از شاخص های زیستی بالتوری سبز، (Chrysoperla carnea (Steph) (Neuroptera: Chrysopidae در شرایط آزمایشگاهی

از آنجا که سیاست های اخیر کنترل آفات بر پایه برنامه های کاهش مصارف سموم و اعمال شیوه های کنترل بیولوژیک قرار گرفته است، شناخت و آگاهی از توانایی های حشرات مفید و نقش تغذیه در بروز این توانایی ها ضروری است. در این تحقیق تاثیر چهار رژیم غذایی مختلف شامل تخم بید غلات و لاشه ی حشرات کامل بید غلاتSitotroga cerealella Olivier، پوره های شته ی سبز پنبه GloverAphis gossypii و شپشک آردآلود مرکبات Planococcus citri Risso روی برخی از شاخص های زیستی بالتوری سبز (Steph.(Chrysoperla carnea در شرایط آزمایشگاهی مورد بررسی قرار گرفت. تخم های بالتوری سبز از مزارع گوجه فرنگی و کدوی اطراف گرگان جمع آوری شدند. کلنی شکارگر به منظور خالص سازی و همگن کردن آن از نظر تغذیه، 5 نسل متوالی روی تخم شب پره ی مدیترانه ای آرد پرورش داده شدند. لاروهای به دست آمده به صورت انفرادی و در دمای 2 ± 26 درجه ی سانتیگراد، رطوبت نسبی 5 ± 60 درصد و دوره ی نوری 8: 16 ساعت روشنایی و تاریکی نگهداری و با طعمه های مورد نظر تغذیه شدند. حشرات کامل نیز به صورت یک جفت نر و ماده در داخل لوله های پولیکا ((P.V.C. با غذای مصنوعی شامل مخمر و ساکارز تغذیه شدند. نتایج نشان داد که تغذیه از تخم بید غلات و شته ی سبز پنبه باعث کاهش طول دوره های لاروی (11/ 0 ± 72/ 6 و 09/ 0 ± 91/ 6 روز) و شفیرگی (07/ 0 ± 21/ 7 و 07/ 0 ± 46/ 7 روز) و نیز کاهش میزان مرگ و میر لاروها در مقایسه با لاشه ی حشرات کامل و شپشک آرد آلود مرکبات شد بنابر این جهت پرورش بالتوری سبز مناسب تر تشخیص داده شدند. نوع طعمه ی مورد استفاده در دوره ی لاروی، تاثیر معنی داری روی شاخص های زیستی حشرات کامل نداشت. نامطلوب بودن لاشه ی حشرات کامل بید غلات از نظر فیزیکی (مانند وجود فلس روی بدن) و یا چسبناک بودن سطح بدن پوره های شپشک آردآلود مرکبات باعث عدم توانایی لازم لاروهای سن اول بالتوری در تغذیه از آنها شد و در نتیجه، دوره ی لاروی شکارگر طولانی تر شد و میزان مرگ و میر آنها افزایش یافت و بنابر این به عنوان غذای نامطلوب برای پرورش انبوه شکارگر تشخیص داده شدند.