طراحی مدل ارتقای اثربخشی دوره های آموزشی (مطالعه مروردی شرکت ملی نفت ایران)

امروزه موضوع اثربخشی در سازمان ها از اهمیت ویژه ای برخوردار است، زیرا در دنیای پرشتاب امروزی، سازمان هایی قادر به ادامه حیات خویش هستند که از اثربخشی کافی برخوردار بوده و بتوانند به اهداف از پیش تعیین شده دست یابند. از آنجا که در صنعت نفت، همواره مدیران به مقوله آموزش توجه داشته و به دنبال ارتقای آموزش کارکنان خود بوده اند، بررسی این امر که آیا کارکنانی که در دوره های آموزشی شرکت کرده اند، بعد از اتمام دوره ها می توانند از آموزش های ارائه شده برای بهبود عملکرد خود و افزایش اثربخشی سازمان بهره بگیرند، مطلبی مهم است. پژوهش حاضر، به طراحی مدل ارتقای اثربخشی دوره های آموزشی شرکت ملی نفت ایران می پردازد. روش پژوهش، توصیفی است. نمونه پژوهش شامل 134 نفر از افرادی است که در دوره های آموزشی شرکت ملی نفت ایران شرکت کرده بودند. روش نمونه گیری، تصادفی ساده بوده و از پرسشنامه محقق ساخته برای گردآوری داده های پژوهش استفاده شده است. روایی پرسشنامه با آزمون ضریب آلفای کرونباخ بررسی شد. در این مقاله، ابتدا به طراحی مدلی بر اساس ادبیات موجود در زمینه اثربخشی آموزش می پردازیم. سپس با تحلیل آماری داده های حاصل به دو شیوه توصیفی و استنباطی، مدل مناسبی برای ارتقای اثربخشی دوره های آموزشی ارائه می کنیم. آزمون فریدمن ضمن معنادار نشان دادن اظهارات پاسخگویان، اولویت بندی عوامل فردی را به ترتیب شامل سطح انگیزش، نوع نیازها، نوع علائق و نگرش ها، ویژگی های شخصیتی، و سطح ویژگی های فردی شرکت کنندگان در دوره آموزشی نشان داد. همچنین، اولویت بندی عوامل آموزشی شامل ویژگی های مدرسین، نحوه و سبک تدریس مدرسین، نوع امکانات و زمان بندی، نوع هدف گذاری، نحوه ارزشیابی مدرسین، و نوع محتوای مطالب مطرح در دوره آموزشی گزارش شد. الویت بندی عوامل سازمانی موثر بر اتقای اثربخشی آموزش نیز به ترتیب شامل وجود جو سازمانی مناسب در شرکت برای حمایت از شرکت کنندگان دوره آموزشی، وجود مدیریت و پشتیبانی متناسب در حمایت از شرکت کنندگان دوره آموزشی، وجود خط مشی و قوانین سازمانی متناسب در حمایت از شرکت کنندگان دوره آموزشی است. نتایج نشان داد که این اولویت ها معنادار نیستند.