بررسی استئوآرتریت زانو در ورزشکاران حرفه ای بازنشسته و افراد غیر ورزشکار

امروزه انجام فعالیت های بدنی در پیش گیری از بیماری های مزمنی هم چون استئوآرتریت پیشنهاد می شود، اما خطر هایی که فعالیت بدنی شدید ممکن است بر روی افراد و مخصوصا سیستم اسکلتی- عضلانی آنان داشته باشد ناشناخته است. هدف از این مطالعه، مقایسه درجه استئوآرتریت، میزان شدت درد زانو، میزان علایم، مشکلات عملکرد حرکتی در فعالیت های روزانه، ورزشی، تفریحی و کیفیت زندگی در ورزشکاران حرفه ای بازنشسته و افراد غیر ورزشکار بوده است.

در این مطالعه توصیفی- مقطعی، 60 ورزشکار مرد حرفه ای بازنشسته فوتبال، کشتی، دو و میدانی و غیرورزشکار با محدوده سنی 50 تا 65 سال به عنوان آزمودنی به صورت هدفمند انتخاب و به چهار گروه مساوی تقسیم شدند. علایم بالینی و رادیو لوژیکی بیماری توسط پزشک ارتوپد تایید شد و از پرسش نامه جهانی و بومی سازی شده پیامد صدمات زانو و استئوآرتریت (Knee injury and Osteoarthritis Outcome Score) KOOS استفاده گردید. برای تجزیه و تحلیل داده ها از روش آماری تحلیل واریانس یک طرفه و آزمون تعقیبی توکی استفاده شد.

بین میانگین درجه استئوآرتریت زانو (001/0= p)، شدت درد زانو (001/0= p)، میزان علایم (001/0= p)، مشکلات عملکرد حرکتی در فعالیت های روزانه (001/0= p)، ورزشی تفریحی (001/0= p) و کیفیت زندگی (001/0= p) در چهار گروه اختلاف معنی داری مشاهده شد. گروه های فوتبال، کشتی، دو و میدانی و غیر ورزشکار در درجه استئوآرتریت زانو به ترتیب از میانگین بالاتر، و در سایر متغیر ها از میانگین پایین تری برخوردار بودند.

ورزش حرفه ای و در سطح قهرمانی احتمال ابتلاء به بیماری استئوآرتریت زانو را در بین ورزشکاران حرفه ای بازنشسته افزایش داده که در ورزش های دارای فعالیت ترکیبی قدرت و استقامت، نسبت به ورزش های استقامتی بیشتر مشهود است.