بررسی رابطه بین سرمایه اجتماعی و مشارکت در فعالیت های ورزشی (مطالعه موردی: پرستاران بیمارستان های دولتی شهر یزد

پرستاران بخش بزرگی از شاغلین عرصه سلامت، در جامعه هستند و توجه به سلامت فردی آنان مساله مهمی است که باید به آن توجه شود. یکی از ابزارهای مناسب برای دستیابی به سلامت فردی پرستاران، مشارکت در ورزش است که لازمه رشد مشارکت شناخت عوامل موثر بر آن می باشد. این پژوهش با هدف تعیین ارتباط بین سرمایه اجتماعی با میزان مشارکت در فعالیت های ورزشی انجام شد.
این پژوهش با روش پیمایشی و به صورت مقطعی انجام شد. جامعه پژوهش را کلیه پرستاران شاغل در بیمارستان های دولتی شهر یزد تشکیل می دادند که 144 نفر از آنان به صورت نمونه گیری تصادفی چند مرحله ای انتخاب شدند. جهت گردآوری داده ها از پرسشنامه محقق ساخته سرمایه اجتماعی استفاده گردید. روایی پرسشنامه به وسیله روش اعتبار محتوا، و برای پایایی آن از روش انسجام درونی ابزار، با ضریب آلفای کرونباخ 78/0= استفاده گردید. بعد از جمع آوری، داده ها با استفاده از SPSS v.11.5 و آزمون های آماری ضریب همبستگی پیرسون، آزمون تفاوت میانگین، و رگرسیون سلسله مراتبی مورد تحلیل قرار گرفت.
نتایج این بررسی رابطه معناداری (041/0=p) را بین سرمایه اجتماعی با میزان مشارکت پرستاران در فعالیت های ورزشی، نشان داد. نتایج تحلیل رگرسیون سلسله مراتبی چندگانه نیز نشان داد، که متغیرهای لذت بردن از ورزش، کاهش وزن و مهارت در انجام حرکات ورزشی در مرحله اول و سرمایه اجتماعی در مرحله دوم توانسته اند به ترتیب 4/14 و 9/4% از واریانس متغیر تحت مطالعه را (مشارکت پرستاران را در فعالیت های ورزشی) تبیین کنند.
آزمون همبستگی پیرسون نشان داد که بین سرمایه اجتماعی و میزان مشارکت پرستاران در فعالیت های ورزشی رابطه معناداری وجود دارد. ولی سرمایه اجتماعی قادر به تبیین بخش زیادی از واریانس متغیر تحت مطالعه نیست، در حالی که سایر متغیرهای منافع جسمانی، روانی و اجتماعی قادر به تبیین سهم بیشتری از واریانس متغیر تحت مطالعه بوده اند. لذا در این زمینه باید سایر متغیرها را مورد توجه قرار داد.