القای تمایز بن یاخته های مزانشیمی خون بندناف انسان به رده یاخته های شبه هپاتوسیتی در آزمایشگاه

باسازی بافت در محیط آزمایشگاه با استفاده از یاخته های بنیادی یکی از جنبه های مورد علاقه محققان می باشد بافت کبد نیز از این امر مستثنی نیست. هدف از این مطالعه تولید یاخته های شبه هپاتوسیتی از بن یاخته های مزانشیمی خون بند ناف بودمی باشد.
بن یاخته های مزانشیمی از خون بندناف (با کسب رضایت از مادران) جدا شدند و سپس ایمنوفنوتیپ بن یاخته های جدا شده با فلوسایتومتری و توانایی تمایز آنها با آزمون های تمایز در محیط آزمایشگاه مورد بررسی قرار گرفتند. در نهایت بیان مارکرهای اختصاصی کبد بواسطه واکنش های زنجیره ای پلیمراز- معکوس (RT-PCR) آنالیز شدند.
بن یاخته های مزانشیمی (Mesenchymal Stem Cells) جدا شده از خون بندناف توانایی تمایز به سویه مزودرمی را داشتند. چنانچه این بن یاخته ها در شرایط مناسب کشت داده شوند قادر به القا ژن های کبدی؛ مانند آلبومین (Alb)، آلفافیتوپروتئین (AFP)، سیتوکراتین 18CK، 19CK و آلفا-1-آنتی تریپسین (AA) هستند. همچنین در پی القای تمایز به سمت هپاتوسیت ها بن یاخته های مزانشیمی خون بندناف پروتئین های آلبومین و آلفافیتوپروتئین را تولید می کنند.
بن یاخته های مزانشیمی خون بندناف، توانایی تمایز به سویه هپاتوسیتی را داشته و لذا ابزار مناسبی در درمان های یاخته ای با هدف بازسازی بافت کبد به شمار می روند.