اثر تزریق اسیدآسکوربیک در پوسته ی هسته ی آکومبنس بر دریافت غذا و وزن بدن موش های صحرایی نر

چندین فاکتور مختلف از جمله دوپامین بر جذب غذا و اشتها اثر می گذارند. رهایش دوپامین از نورون های دوپامینرژیک با رهایش اسیدآسکوربیک همراه است. هسته ی آکومبنس نیز به وسیله ی ارتباطات آناتومیکی مستقیم و غیر مستقیم با هیپوتالاموس جانبی در کنترل رفتارهای تغذیه ای موثر است. بنابراین، هدف پژوهش حاضر بررسی تاثیر تزریق اسیدآسکوربیک در پوسته ی هسته ی آکومبنس بر دریافت غذا و وزن بدن موش های صحرایی نر بود.
در پژوهش حاضر، 35 سر موش صحرایی نر از نژاد NMRI به 5 گروه هفت تایی تقسیم شدند: گروه های کنترل، شاهد (دریافت کننده ی حلال) و اسیدآسکوربیک. پس از بی هوشی حیوانات، کانول گذاری دو طرفه در پوسته ی هسته ی آکومبنس با ویژگی های میلی متر 7/1 = AP، میلی متر 8/0± = LA از برگما و میلی متر 6/5 DV= از سطح جمجمه انجام گرفت. بعد از یک هفته دوره ی بهبودی، اسیدآسکوربیک با سه دوز مختلف (10، 50 و 250 میکروگرم بر رت) در سه گروه به صورت روزانه با حجم یک میکرولیتر و به مدت چهار روز تزریق گردید. میزان غذای دریافتی هر 24 ساعت یک بار و تغییرات وزن پس از پایان دوره ی چهار روزه اندازه گیری شد.
تزریق دوزهای اسیدآسکوربیک (10، 50 و 250 میکروگرم بر رت) به درون هسته ی آکومبنس، موجب کاهش معنی دار (01/0>P) دریافت غذا گردید. اگرچه به طور نسبی کاهش وزن بدن مشاهده شد، ولی در هیچ یک از دوزها این کاهش معنی دار نبود.
بر اساس یافته های پژوهش حاضر، به نظر می رسد اسیدآسکوربیک در پوسته ی هسته ی آکومبنس، به احتمال زیاد با اثر بر مراکز کنترل سیری و گرسنگی در هیپوتالاموس در کنترل وزن و دریافت غذا نقش ایفا می کند.