رابطه ویژگی های شخصیتی با هوش معنوی و کیفیت زندگی در دانشجویان دانشگاه علامه طباطبایی

شخصیت هر فرد اصلی ترین بعد و ساختار روانشناختی اوست؛ که به شکل گیری سبک زندگی وی کمک می کند. لذا پژوهش حاضر به منظور تعیین رابطه بین ویژگی های شخصیتی با هوش معنوی و کیفیت زندگی در بین دانشجویان انجام گرفت. این پژوهش توصیفی از نوع همبستگی بود. نمونه این پژوهش 100 دختر و 100 پسر دانشجوی دانشگاه علامه طباطبایی در سال تحصیلی 89-1388 بودند کهبه روش خوشه ایچند مرحله ای انتخاب شدند. برای گردآوری داده ها از پرسشنامه های هوش معنوی، کیفیت زندگی و پنج عاملی شخصیت استفاده و داده ها نیز با استفاده از ضریب همبستگی پیرسون و رگرسیون گام به گام از طریق نرم افزار 19 SPSS- تجزیه و تحلیل شد. یافته ها نشان داد که هوش معنوی و همچنین کیفیت زندگی با ابعاد شخصیتی برون گرایی، دلپذیر بودن، وجدان گرایی و تجربه پذیری رابطه مثبت معنادار و با روان نژندگرایی رابطه منفی معنادار داشت. از بین ویژگی های شخصیتی سه ویژگی برون گرایی، دلپذیر بودن و روان نژندگرایی توانستند حدود 20 درصد از واریانس هوش معنوی را تبیین کنند. همچنین دو ویژگی روان نژندگرایی و وجدان گرایی نیز توانستند حدود 41 درصد واریانس کیفیت زندگی را تبیین نمایند. این یافته هامی تواند بیانگر این باشد که هوش معنوی یک بعد جداگانه از شخصیت است و بدین منظور باید مورد بررسی و پژوهش بیشتر قرار گیرد. همچنین روابط مشاهده شده بین کیفیت زندگی و ویژگی های شخصیتی اینمساله را نشان دهد که افراد با کیفیت زندگی بالاتر می توانند روابط بین فردی سالم تر و موفق تری برقرار نموده و رضایت دیگران را جلب نمایند.