مطالعه ایمونوهیستوشیمیایی اثر هیپوتیروئیدی و هیپرتیروئیدی مادری درطی دوران بارداری و شیردهی، بر تکوین پوست نوزادان رت نژاد ویستار

مطالعات نشان داده اند که هورمون های تیروئیدی لازمه تکامل طبیعی بسیاری از اندام های بدن محسوب می شوند. در این مطالعه سعی شده است با تکیه بر تکنیک ایمونوهیستوشیمی، به بررسی اثرات هیپوتیروئیدی مادری بر تکوین پوست جنین پرداخته شود.
رت ها در چهار گروه هیپوتیروئید، هیپرتیروئید، هیپوتیروئید تیمار شده با تیروکسین و کنترل قرار گرفتند (هرگروه شامل 10 رت). در این گروه ها، رت ها از 14 روز قبل از جفت گیری به ترتیب در معرض داروهای ضدتیروئیدی پروپیل تیواوراسیل (PTU) و با دوز 50 میلی گرم در هر لیتر آب آشامیدنی، داروی لووتیروکسین با دوز 1 میلی گرم در لیتر و هر دوی این داروها به طور همزمان و با دوزهای ذکر شده قرار گرفتند. پس از 14روز از رت های مادر تست خون گرفته شد و در صورت تغییر مناسب سطح هورمونی آن ها، به همراه رت های نر به قفس های مخصوص جفت گیری منتقل شدند. پس از حاملگی و زایمان، از پوست ناحیه پشت نوزادان 10 روزه جهت انجام مطالعات ایمونوهیستوشیمی نمونه برداری شد.
در اکثر بخش های پوست، در گروه هیپوتیروئید افزایش معنی دار بیان لامینین (002/0p=) و در گروه هیپرتیروئید کاهش معنی دار بیان آن (007/0p=) مشاهده شد. همچنین در گروه هیپوتیروئید تیمار شده با تیروکسین نسبت به گروه کنترل تفاوت معنی داری مشاهده نشد.
هیپوتیروئیدی مادری باعث بروز تغییرات گسترده در بیان لامینین در بخش های مختلف پوست می شود. این در حالی است که هیپرتیروئیدی مادری باعث ایجاد نتایج عکس در بیان لامینین می شود. در واقع هورمون های تیروئیدی باعث تنظیم منفی بیان لامینین می شوند. بدین معنی که افزایش سطح هورمون های تیروئیدی باعث کاهش بیان لامینین می شود و برعکس. بنابراین تغییر در سطح هورمون های تیروئیدی مادری، می تواند باعث ایجاد تغییرات گسترده ای در پوست نوزاد شود.