بررسی و مقایسه سرعت پردازش اطلاعات شنیداری در نوجوانان نابینا و بینای 16-14 سال شهر تهران، سال 1390

تحقیق حاضر با هدف بررسی سرعت پردازش اطلاعات شنیداری در نابینایان انجام شد. این پژوهش از نوع کاربردی و روش انجام گرفتن آن زمینه ای است. جامعه و نمونه آماری: از میان نوجوانان بینا و نابینای شهر تهران به شیوه گزینش در دسترس 15 نوجوان نابینا (14 تا 16 سال) و 15 نوجوان بینا (14 تا 16 سال) که در دبیرستان های شهر تهران و حومه مشغول به تحصیل بودند انتخاب شدند روش جمع آوری داده ها: برای ارزیابی سرعت پردازش اطلاعات شنیداری هر دو گروه نمونه با استفاده از دو نسخه آزمون PASAT (PASAT1/6 و PASAT2/8) مورد سنجش قرار گرفتند. روش آماری: نتایج به دست آمده با استفاده از آزمون آماری T مستقل مورد بررسی قرار گرفت. نتایج نشان دادند که نوجوانان نابینا در PASAT2/8و در سطح 05/0 = α تفاوت معناداری با نوجوانان بینا نشان ندادند. اما این گروه در PASAT1/6 و در سطح 05/0 = α تفاوت معناداری با نوجوانان بینا نشان دادند. به سخن دیگر، دانش آموزان نابینا بهتر از بینا عمل کردند. چنین یافته هایی بیانگر آن است که عملکرد نوجوانان نابینا در سرعت پردازش اطلاعات شنیداری با استفاده از آزمون PASAT نسبت به نوجوانان بینا تا حدودی بهتر است و هر چه سرعت ارائه محرک ها بیشتر باشد این تفاوت معنادار تر است. بر اساس یافته های پژوهش پیشنهاد می شود معلمان در آموزش کودکان نابینا به توانایی ویژه آنها در پردازش اطلاعات شنیداری توجه کنند و بر آموزش این گروه از راه شنیداری تاکید ورزند.