اثر فراوری دانه گندم با منابع مختلف چربی جیره بر عملکرد و پروفیل اسیدهای چرب راسته گوساله های نر هلشتاین

به منظور بررسی اثر روش های مختلف فراوری دانه گندم با منابع مختلف چربی جیره بر روی عملکرد پروار، خصوصیات لاشه و پروفیل اسیدهای چرب گوشت، 28 راس گوساله نر هلشتاین با میانگین وزنی 56±296 کیلوگرم، به چهار جیره آزمایشی (7 گوساله در هر تیمار) اختصاص داده شد. این آزمایش به صورت فاکتوریل (دو روش فراوری دانه گندم شامل ورقه ای کردن با بخار و گندم فراوری شده با فرمالدهید، و دو منبع چربی جیره شامل دانه سویای برشته شده و پودر چربی)رومی فت1) و در قالب طرح کاملا تصادفی انجام شد. مدت انجام این آزمایش 98 روز، که 14 روز آن به عنوان دوره عادت دهی در نظر گرفته شد. به طور افرادی ماده خشک مصرفی به صورت روزانه و افزایش وزن گوساله ها به صورت ماهانه اندازه گیری شد. به دنبال وزن کشی نهایی در روز 85، جهت بررسی خصوصیات لاشه از هر تیمار 3 گوساله کشتار گردید. اختلاف ماده خشک مصرفی، میانگین افزایش وزن روزانه و بازدهی غذایی در بین تیمارهای آزمایشی معنی دار نشد. هم چنین هیچ کدام از صفات مربوط به خصوصیات لاشه، تحت تاثیر جیره های آزمایش قرار نگرفت. مقدار 18:2C، 18:3C، 24:0 C و کل اسید های چرب غیر اشباع در گوشت حاصل از گوساله های مصرف کننده سویای برشته شده بیشتر بود (01‎/0>p)‎. هم چنین مصرف دانه سویای برشته شده باعث افزایش مقدار 18:0 C و اسید لینولئیک کونژوگه شده در گوشت گوساله ها شد(02‎/0>p)‎. در مقابل مقدار 16:0C و کل اسید های چرب اشباع در گوشت حاصل ازگوساله های مصرف کننده پودر چربی بیشتر بود (به ترتیب 01‎/0>p و 05‎/0>p)‎. سایر اسیدهای چرب موجود در گوشت گوساله ها تحت تاثیر جیره های آزمایشی قرار نگرفت. نتایج حاصل از این مطالعه نشان می دهد که عملکرد پروار در گوساله های نر هلشتاین تحت تاثیر روش های مختلف فراوری دانه گندم و منابع چربی جیره قرار نگرفت. اما استفاده از دانه سویای برشته شده در جیره گوساله ها باعث بهبود پروفیل اسید های چرب راسته، از لحاظ اهمیت آن ها در تغذیه انسان شد.